non-sentimental blues

[Ewa Włodek]

He, rozumem Ewo, że moderator ma obowiązki, ale żeby aż 3-krotnie wklejac jeden komentarz!!!

wychodzi na to, że - choć żem nie blondynka - mam problem z myszką

uśmiechy posyłam, i Mili, i Tobie...
Ewa

[Miladora]

bez sentymentów i dobrze kierować się taką maksymą.

Czasem rzeczywiście dobrze.

Dzięki, Lidzia - i miłego wieczoru.

Ewuńka, nie przejmuj się rozpączkowaniem.
Masz za to smok-cmoka.

[anastazja]

pomyślę – ja to wszystko pieprzę
blues ci na drogę

Tak mi spodobał ten blues, musiałam zacytować, wiesz Milu, słyszałam; krzyż na drogę ale blues, to kapitalne, zabieram.

Pozdrawiam

[anastazja]

wychodzi na to, że - choć żem nie blondynka - mam problem z myszką

tylko nie blondynka

[Miladora]

zabieram.

Proszę bardzo, Anastazyjko.
Chociaż mam nadzieję, że nie będziesz musiała użyć tego w praktyce.

Dzięki

[P.A.R.]

zerwij ostatni dotyk z futryn
klucz wycieraczce daj do ręki
z natychmiastowym trzasko-skutkiem
nim się ponownie wszystko spętli
a gdy wyplujesz mnie jak pestkę
stawiając stopę już za progiem
pomyślę – ja to wszystko pieprzę
blues ci na drogę

wróciła miladora
znowu wersy pętli
nie czytałeś zobacz
pierwszy wers zachęci

po drugim mieć możesz
uczucia mieszane
gdy wieczory błogie
i łyso nad ranem...

[Miladora]

po drugim mieć możesz
uczucia mieszane

A czemu nie...

[anastazja]

Kto wie kochana Milu, brzmi fajnie; blues Ci na drogę

[Miladora]

Bardziej jakby tolerancyjnie, niż przysłowiowy, dość gorzki "krzyż ci na drogę".
Blues może być smutnawy, ale w rezultacie niesie pogodzenie się z sytuacją i nawet na wiele rzeczy pomaga machnąć ręką.

[skaranie boskie]

To bardzo osobisty wiersz.
Ubrany w bluesową stylistykę, co dodaje mu kolorytu i takiej twojej - Miladorowej - śpiewności. Lubię takie wiersze, bo choć nie zawsze zamierzenie - odkrywają najgłębsze pokłady więzi Autora z peelem. Ten - do bólu przepojony autentyzmem - każe się zastanowić, każe się cofnąć w czasie i przeżywać wraz z peelką trudne chwile rozstania i wspomnień.
A przecież jest co wspominać. Czasu na zebranie wspomnień było niemało, skoro

ślady wyryte na podłodze

a on upycha pośpiesznie w kieszenie, co tylko zdoła w nich zmieścić. Zwłaszcza te małe kamyki, którymi przyjdzie kiedyś brukować piekło.

Druga strofa szczególnie daje czytelnikowi obraz poczucia krzywdy peelki, której na pożegnanie pozostały jedynie trzaśniecie drzwiami i klucz złożony w objęciach wycieraczki.
Jakże pięknie to ujęłaś.

zerwij ostatni dotyk z futryn
klucz wycieraczce daj do ręki
z natychmiastowym trzasko-skutkiem

Za puentę może doskonale służyć ostatni, powtarzany w każdej strofie wers.

blues ci na drogę

Tak. To prawda, że jest delikatniejszy w wymowie od znanego "krzyża na drogę". Świadczy o woli wybaczenia i zapomnienia krzywd.
Niezależnie do formy, to bardzo piękny i mocno emanujący uczuciami wiersz.
Cieszę się, że znalazł się na ósmym piętrze, choć nie wiem, czy powinienem się cieszyć, że w ogóle powstał.