czas spokoju

[Miladora]

ponieważ w wyszukiwarce sprawdzałem ten zwrot i występował w takiej postaci.

Tak na logikę - jak można popuścić strzemiona, skoro to metalowe podpórki dla stóp?
Strzemiona można skrócić (są wtedy wyżej) lub przedłużyć (są niżej), żeby znajdowały się na wysokości stóp jeźdźca, ale nawet jeżeli "popuszczone" ma oznaczać, że jeździec z nich zrezygnował i tylko ściska boki konia kolanami, nie trzymając nóg w strzemionach, to już sam zwrot "popuszczone" kojarzy się w dość niewdzięczny sposób.
Jak już, to dałabym "opuszczone".

Powtórzenie tych samych zwrotów celowe,

Rozumiem, ale jednak osłabiają przekaz.

[Leon Gutner]

O klimatach ani słowa bo wiadomo jak jest
Nieco inny Coob w formie ale tu bez obaw bo byłem pewny że z łatwością sobie poradzi .
Ładne odniesienia hazardu życiowego do hazardu zdarzeń kosmicznych .
Jest wszystko co trzeba aby Leona zatrzymać , zadziwić zadumać .

Niezmiennie L.G.

[coobus]

Przekonałaś mnie, Milo. Zaufam Tobie, a nie wyszukiwarce, która zawsze wybierze wszystkie bzdury, jakie ktoś zamieszcza. W tym temacie potrzebowałem konsultanta i bardzo się przydałaś. Nawet myślałem, czy nie dac sobie spokoju z tymi strzemionami, ale mam już jasnośc, wybiorę ten drugi wariant, bo mniej zamieszania wprowadzi, czyli "opuszczonych" Dziękuję raz jeszcze.

Z kosmicznym pozdrowieniem, Leo

[Ania ayalen]

a moze poluzowac...? Odrzucic? Pozwolic sie niesc ...

[skaranie boskie]

kiedyś postanowiłem, że będę komentował szczerze, albo wcale.
I teraz mam dylemat.
No bo wiersz mnie nie zachwycił. Ma tylko dwie dobre cechy. Obie wymienione wyżej.
Pierwsza to regularny 13-zgłoskowiec, druga to

już bez szansy na szlema w końcowym rozdaniu

Ten wers to taki strzał w dziesiątkę, który często może zadecydować o całym wierszu. Tu chyba nie zadecydował, bo masz sporo innych potknięć, o których już Miladora była łaskawa napomknąć.
Wybacz, tym razem bez pochwał.
Ale to nie stanowi przeszkody w zaproszeniu Cię na

[Gloinnen]

Ładny wiersz. Tym razem zupełnie inna konwencja, niż ta, do które przyzwyczaiłeś, zdecydowanie daleka od piosenkowej lekkości... Muszę przyznać, że poradziłeś sobie znakomicie. Wiersz bliski mi i nastrojowością, i przesłaniem... Mogę tylko pozazdrościć utworu, bo sama chciałabym coś podobnego napisać. Piękne obrazy, piękna treść...

wielki wóz chciałeś gonić wraz z całym wszechświatem

widzisz w górze i w dole takie same znicze

już bez szansy na szlema w końcowym rozdaniu

swą siłę czerpiesz z powiek niepokrytych ziemią
i z ust szkarłatu zanim posinieją w zmierzchu

Trochę Rimbaudowski w klimacie - chylę czoła... Bardzo lubię te smaki...

Rytmicznie jeszcze pozostawia trochę do życzenia (zestrojenie akcentów - lekko kuleje), natomiast na rymach przysłowiowa mucha nie siada.



Pozdrawiam,


Glo.

[coobus]

Aniu, słowo poluzowac też mi przychodziło do głowy, ale już nie kombinuję, już opuściłem strzemiona.

Kufelek podejmuję, Małpeczko, za szczerośc.
Jasne, że to sprawa indywidualnego odbioru. Zresztą, znacie mnie pewnie lepiej niż ja sam

Zaskoczyłaś mnie, Glo, widac wstrzeliłem się tym wierszem w Twój gust. Zdaję sobie sprawę, że nie jest wolny od wad, tym bardziej cieszę się z Twoich słów, bo zawsze są dla mnie ważne.