syndrom

[Nicol]

.


takiej bliskości
jakiej iluzję dałeś mi kiedyś
w rzeczywistości
rzadko się zdarza naprawdę przeżyć

byłam jak dziecko
bosa i naga muzyki pełna
wiem - to już przeszłość
a między nami cisza koszerna

światła pogasły
nikt w mrocznej sali jak ty nie tańczy
z chwilowych fastryg
kształt się nie klei - choć form wystarczy

wciąż czegoś brak mi
finezji smaku który w domyśle
nim życie zakpi
pozwól uwierzyć że znów cię wyśnię



.

[P.A.R.]

takiej bliskości
jakiej iluzję dałeś mi kiedyś

byłam jak dziecko
bosa i naga muzyki pełna

niejeden by chciał
może któraś pragnęła...

[Ewa Włodek]

ano, jak się w życiu przydarzy uczucie najwyzszej próby, to później każde inne - choćby równie doskonałej jakości - będzie się postrzegać jako coś gorszego. Ot, taki syndrom...Tak czytam, i - jest racja...

moc serdeczności...
Ewa

[coobus]

a życie zakpi, jak w banku...

takiej bliskości
jakiej iluzję dałeś mi kiedyś

ile iluzji
tyle bliskości dałeś mi kiedyś... - tak mi jakoś bardziej pasi, ale Twojej wersji się nie czepiam.
Lubię twoje wiersze

[Leon Gutner]

Leo nie ma sugestii .
Od dawna lubię twoje pisanie Nicol i każdy kolejny wypisany przez ciebie syndrom tylko mnie w tym " lubieniu " potwierdza i upewnia .

Z uszanowaniem L.G.