Od ściany do ściany

[Gloinnen]

Ja muszę ciągle, jak to licho,
wichrzyć i plątać słowa w trawie;
nieposkromiony duch - na przekór,

nim wreszcie szaleństw nie uciszą
gniewne jesienie. Raz na zawsze
obedrą wszystkie dni ze śmiechu.

Wiecznie uwiera święty spokój,
szarpię więc chmury, zrywam liście,
zmierzwionym sadom gram na nosie,

aż zstąpi burza od zachodu
i mnie pokona - wściekłym krzykiem.
Przewieje w Szeol bezlitośnie.

Dłoń jeszcze pełna spadłych płatków;
łagodność to nie moja bajka,
choć wiem, że przyjdzie żal za chwilę,

niczym wilgotny podmuch wiatru.
Wtedy uklęknę w mroku altan,
sama wśród zwątpień i przemilczeń.


____________________
Glo.

[P.A.R.]

kiedyś, mniemam, wcisnę Ci to w twarz
teraz jedynie
ale nie wpadaj w samouwielbienie...

[Nicol]

i nie burza to w szklance wody ...
zaiste.

[Leon Gutner]

Wpadaj w samouwielbienie .
Powyższy wiersz to najlepszy powód i dowód że nikt ci tego za złe nie policzy .

Świetne .

Z uszanowaniem L.G.

[anastazja]

Wiecznie uwiera święty spokój,
szarpię więc chmury, zrywam liście,
zmierzwionym sadom gram na nosie,

[EwaMagda]

Gloinen

[coobus]

Dokonałaś rozrachunku z tym wariatem który w Tobie siedzi. Wbrew pozorom, nie ma w tym samokrytyki. Tylko stwierdzenie faktu - szaleją we mnie żywioły, czasem przejdą jak Katrina i coś obalą na swojej drodze, ale oznacza to, że żyję.

nim wreszcie szaleństw nie uciszą
gniewne jesienie

Z całą sympatią dla tego żywiołu

[Gipsy]

No, pięknie. Po prostu.
"Wtedy uklęknę w mroku altan,
sama wśród zwątpień i przemilczeń" - świetne.
Pozdrowionka:)

[Gloinnen]

Miło mi.
Dziękuję serdecznie wszystkim.



PS. Daleka do samouwielbienia... Raczej zwijam biznes... poetycki.


Glo.

[Ewa Włodek]

ech, Twoja peelka - to taka więcej kobitka "z jajami", co to i powalczy, gdy trzeba, i przyłozy, gdy należy. I sama je żaby, które sobie co o rusz - szykuje...

uśmiechy posyłam...
Ewa