Powrót

[Leon Gutner]

Tylko milczysz do mnie
wolność znów wyborem
mógłbym ci przypomnieć
sam pamiętać wolę

całkiem zwykłe słowa
więcej nic poza tym
mogą nas zrujnować
reszta też na straty

jeszcze zwykły smutek
wrogiem jest dobrego
jutro w noc wykute
tłucze sens w szeregu

zanim zdania zginą
noc do dzwięków zmusza
o krok za kurtyną
w nową podróż ruszasz

nie chcesz słuchać pieśni
czas ci ściera buty
pewnie mocno tęsknisz
w twarz uderzasz lutym

słyszę jak z rozpaczy
wszystko ci się żali
czujesz nas inaczej
lecz już nie ocalisz

zawsze coś zostaje
dzieci wiersze praca
stygnie moja pamięć
nie odchodzę – wracam



Luty 12

[Nilmo]

Sentymentalnie i ok.. "Czepnę" się jednak, bo razi mnie zwrot - "milczysz do mnie". Można kogoś obdarzyć milczeniem tj. nie reagować na jego słowa czy czyny, ale milczeć do kogoś, to trochę za polszczyznę wykracza. Myślę że masz wiele do powiedzenia Leo, tylko że ten zapis rymowankowy, nie bardzo pasuje do powagi tego o czym piszesz i to spłyca treść. Oczywiście szanuję Twój styl i upodobania jednak pisanie o sprawach uczuć dojrzałych, przez dorosłego faceta w formie z jakiej zazwyczaj korzystają przedszkolne wierszyki, uważam że kwasi to co chcesz przekazać. To jakby tańczyć walca do muzyki hip-hop. W poezji nie tylko jest ważne co piszesz, ale w jaką formę to upakujesz.
Taki sześciosylabowiec abab pasuje raczej do czegoś zabawkowego w stylu -
dzieci grzebią w piasku
mama się opala
tata znów ma zastój
przed skrzynką browara
Sam widzisz że takie bla,bla powstaje na poczekaniu, a Ciebie stać na więcej.
Bez urazy. Dzięki

[Leon Gutner]

Nilmo masz prawo uważać co chcesz .
Wysłuchałem twojej opinii i dziękuję ci za nią a także za czas spędzony nad tym sentymentalnym bla bla.

Z uszanowaniem L.G.

[marta zoja]

Tylko milczysz do mnie
wolność znów wyborem
mógłbym ci przypomnieć
sam pamiętać wolę

Leonie piękne słowa jak odzieranie się z samotności bez wyboru...

całkiem zwykłe słowa
więcej nic poza tym
mogą nas zrujnować
reszta też na straty

Ile słów wypowiadamy do siebie by ratować coś czego się nie da uratować...

jeszcze zwykły smutek
wrogiem jest dobrego
jutro w noc wykute
tłucze sens w szeregu

smutek przygniata nas bezsensownie, najczęściej w nocy...

zanim zdania zginą
noc do dzwięków zmusza
o krok za kurtyną
w nową podróż ruszasz

czy można powstrzymać kogoś, gdy chce odejść...

nie chcesz słuchać pieśni
czas ci ściera buty
pewnie mocno tęsknisz
w twarz uderzasz lutym

zawsze myślałam, że ktoś kto odchodzi nie tęskni... a jednak tak...

słyszę jak z rozpaczy
wszystko ci się żali
czujesz nas inaczej
lecz już nie ocalisz

trzeba przeżyć swoistą żałobę, aby się rozstać...

zawsze coś zostaje
dzieci wiersze praca
stygnie moja pamięć
nie odchodzę – wracam

Piękne

Dodano -- 13 maja 2013, 18:29 --

[Leon Gutner]

Rozebrałaś mnie Marto na kawałki
Za czas spędzony nad wierszem

Z uszanowaniem L.G.

[marta zoja]

Może podobne przeżycia,dają takie łagodne wejście w duszę drugiego człowieka... Zabolała mnie krytyka wiersza przez Nilmo... nie mogę pojąć jak można... formę przedkładać nad poruszenia duszy... Z wielkim uszanowaniem dla Ciebie L.G.

[Leon Gutner]

Ano można Marto .
Nilmo ma prawo odebrać wiersz według własnego upodobania .
Nie wszyscy - wbrew pozorom - uwielbiają kalafior .
Każdy z nas czuje inaczej i inaczej patrzy na świat .
W istocie właśnie w tym tkwi piękno jego różnorodności .

Pozdrawiam ciepło L.G.

[Nilmo]

Dzięki Leo za przyznanie praw .
Marta, przykro mi że Cię zabolała....naprawdę. Tylko widzisz, gdyby wszyscy posługiwali się podobnym cierpieniem, to np. żaden chirurg by nie wykonał bolesnej operacji. Siedziałby przy łóżku cierpiącego, wzdychał empatycznie i na tym kończyłaby się jego pomoc. Portale literackie zaś tym różnią się od towarzyskich, gdzie ludzie sobie nawzajem współczują, opowiadają przeżycia itp, że służą temu aby autor miał obraz jak odbierana jest jego twórczość. To chirurgia dla wiersza, gdzie komentujący jest asystentem a autor staje się chirurgiem. Gdyby autor uważał że wiersz jest gotów do puszczenia w życie, po cóż go by kładł na sali operacyjnej jaką jest takie forum? Asystentka która płacze rozczulona otwartym złamaniem i mówi -" ludzie zostawcie, bo go to boli, on ma wrażliwą duszę itp" nadaje się jedynie na płaczkę do kostnicy. Dla mnie niezrozumiałym jest chwalić wiersz nie bacząc na formę.
To jakieś totalne nieporozumienie. Jak ocena obrazu van Gogha po wartości ram. To ma się nazywać wrażliwość na piękno?

[Gloinnen]

jak można... formę przedkładać nad poruszenia duszy...

Taka ponura prawda.

Jeżeli poruszamy się w kręgu literackim, to najważniejsze są walory literackie utworu. Mówimy wszak o sztuce, uczucia ludzkie to tylko jeden z wielu tematów. O nieszczęśliwej miłości można napisać gniota, można i arcydzieło, choć cierpienie zapewne takie samo...
Mniejsze znaczenie mają wszystkie jęki duszy na mękach, a większe - jak to zostało ubrane w formę wiersza. Z całym szacunkiem dla opisywanych sentymentów. Należy odróżnić biadolenie (jedna przyjaciółka drugiej przez telefon i przez łzy) od rzetelnej roboty twórczej.

Glo.

[Leon Gutner]

I chyba nic dodać i nic ująć .

Dziękuję Glo za obecność i i refleksję .

Z uszanowaniem L.G.