Hologramy

[Gloinnen]

Niech ku cieśninom rozchyli obłoki
mrok uwięziony na radiolatarniach.
Jeszcze możemy się wyrwać z tej nocy,
pieścić dyszkantem
kolejne świtania.

Wyśnij, dotykaj, dopóki wystarczy
ciemnej maligny wplątanej w warkocze,
zanim na ustach stokrotnie otwartych
polegną krzyżem
półcienie piżmowe.

Bezdeń wiruje; zaczniemy tam cichnąć,
zrośnięci w jedno gorące milczenie
ziarnami soli, pierwotną modlitwą,
aż przyjdzie ranek
i już nas nie będzie.



____________________
Glo.

[Leon Gutner]

Krótko dosadnie i na temat z dbałością o zestawienia i użyte słowa .
Cała Glo .

Z uszanowaniem L.G.

[coobus]

Radiolatarnie skryte w mroku nie wskazują drogi. Ale jeszcze możemy sami... Gdzieś mi tu się splata wiara z niewiarą. Nie jest to materiał na hit ekranowy, nie ma sygnalizowanego happy endu. Trzeba się wysilić, by wypatrzyć coś w tym mroku.
Nie dla mnie kasowe scenariusze, lubię wytężać wzrok. Dlatego, jak również za urodę wiersza

[skaranie boskie]

Usta stokrotnie otwarte, ziarna soli, pierwotna modlitwa.
To wszystko jest bardzo dobre i potrzebne, ale...

przyjdzie ranek
i już nas nie będzie.

Podoba mi się ten wiersz.
Jest niehermetyczny, co u Ciebie niezmiernie rzadkie.

[Nilmo]

Co tu dużo gadać -Ładny, subtelny wiersz. Thx

[Ewa Włodek]

czytam Twój wiersz jak wielce smakowitą metaforę aktu miłosnego, albo mi upał odbiera jasność myślenia...

uśmiechy posyłam...
Ewa

[Gloinnen]

Widzę, że najlepiej sprzedają się wiersze o .



Dziękuję serdecznie za komentarze.

Pozdrawiam.


Glo.

[Dante]

Niby daje, ale nie,
niby dobrze, jednak żle,
ale pieścić coś dyszkantem,
jakby dziewczę rzucić kantem,
no i po co cała ściema
kiedy nas tu wcale nie ma