rozmowa z szeptami nocy

[coobus]

odkurzałem, wciągnąłem w odkurzacz, otrzepałem...
- - -

księżyc prószy srebrnymi łuskami
kryje pyłem twój mały świat
łuska światłem się mieni
na jej tle teatr cieni
teatr trzcin
poruszanych przez wiatr
pusty brzeg
śni o wyspach nieznanych
szepty wchodzą w piasek jak dotyk
zanim wróci znów życie
zanim ścichną o świcie
jak narkotyk wciąż są
jak narkotyk

a na niebie księżyca połowa
i noc taka atramentowa

srebrna łuska jezioro pokrywa
każdą cząstką księżyca opada
migotaniem przyzywa
znowu jesteś szczęśliwa
słyszysz szept
nic się nie bój siadaj
a więc siadasz
rozmawiasz z szeptami
z fal pomrukiem sitowia szelestem
wkołysana w te trzciny
jak w objęciach matczynych
myślisz żyję
odycham
jestem

a na niebie obłoczek płynie
zanurzony w ultramarynie

więc rozmawiasz
nie patrząc im w oczy
noc tu wolna od bicia zegara
tak swobodna w tej chwili
skłonna nieba przychylić
chce cię objąć
pocieszyć się stara
a więc słuchasz
noc szepcze twe imię
podsłuchane w ciemności nie raz
jej natura kobieca
coś ci nawet obieca
lecz ty wiesz
już to znasz

już to znasz

[Ewa Włodek]

no, cacane wiersze Ty z tego odkurzacza wyciągasz, Coob...

uśmiechy posyłam...
Ewa

[Gajka]

Coob
Ładnie z szeptami nocą konwersujesz

[Malwina]

Och panie Konstanty...

[Leon Gutner]

O tak Leo to zna .

Leżę na łopatkach i tak sobie poleżę dopóki nie przejdzie mi zachwyt i podziw.

Pyszne - jak stare wino .

Z uszanowaniem L.G.

[atoja]

zaczytałam i zasłuchałam się w Coobusowej nocy szepty

[anastazja]

odkurzałem, wciągnąłem w odkurzacz, otrzepałem...

taki piękny wiersz, kurczę coob

[Maryla Stelmach]

bardzo dobry. czyta sie lekko.

[Gipsy]

Pyszny wiersz. Będę wracać...

[Nicol]

Nicol też zna