Garść refleksji o niczym, czyli o życiu

[Gipsy]

Egzaltowałam się Paryżem,
by się zniechęcić i... znielubić.
Teraz już wolę trochę bliżej.
Po co się w obcych tłumach gubić?

Nosiłam kiedyś dwa zegarki,
a teraz staram się nie nosić.
Upycham w plecak poczytajki
i biorę malin pełen koszyk.

Zbyt przenikliwie patrzę w przyszłość,
(za delikatna wciąż na życie).
Wierzę, że spokój przyjdzie rychło,
jak się nauczę czniać zdobycze.

Przebywam wszędzie, jestem nigdzie,
nie doczekałam własnych żlebów.
Czekam aż zaskoczeniem przyjdzie,
niezaproszony sam belzebub

Duch tamtych czasów niczym zjawa,
wcale nie chowa wad. Nie musi.
Raz po raz znika, by się zjawiać
i mąci w życiu.
I znów kusi...

RC July 2013

[Leon Gutner]

Pięknie i w dodatku w klimacie Leona .
Gdyby tak jeszcze końcówka wybuchała ...zamiast się spokojnie spalać .
Ech nie można mieć wszystkiego

Z uszanowaniem L.G.

[Katrina]

Coś w tym jest: tak już mamy, że egzaltujemy się i oczekujemy belzebuba.

Pozdrawiam

[Ewa Włodek]

ano, stare pytanie, co lepiej, być, czy mieć? Nie każdy potrafi je sobie postawić, a jeszcze mniej z nas umie sobie na nie odpowiedzieć. Twoja peelka - próbuje...

pozdrawiam ciepło...
Ewa

[coobus]

Przebywam wszędzie, jestem nigdzie,

Ciekawy rachunek sumienia. Kolejny Twój wiersz,który mnie przy sobie zatrzymał