Taka sobie instrukcja ( z okazji konkursu)

[JSK]

Taka sobie instrukcja

Na konkursy najlepiej wyślij wiersze proste,
Nie rozpaczaj o zdradach, o życiu, szarzyźnie;
Nie staraj się jurorów intelektem chłostać.
Zaufaj, swoje wiedzą więc i tak nie błyśniesz.

Owszem, nutka ironii, zgrabna metafora,
Czy celny oksymoron. Ale bez przesady;
Najlepiej coś pomiędzy tym, co jest na forach
I z wyższej nieco półki, na przykład - „monadyzm”.

Nie znasz gustów jurorów, więc lepiej nie dworuj
Z partii, ludzi, systemów, czy różnych odmieńców,
Zdaj się na przysłowiowe poczucie humoru,
Opisz randkę udaną (może być w Zieleńcu).

Gdy mimo to nie wygrasz, zacytuj z pamięci:
„Najlepszych doceniają na ogół po śmierci”.


.

[lczerwosz]

to jest metawiersz, wiersz o wierszach

[Leon Gutner]

To jest elegia konkursowa z przymrużeniem oka w stylu Jsk .

Z przyjemnością L.G.

[Gloinnen]

O konkursach, to nie wiadomo właściwie za bardzo, jak... Bo z nas przecież żadne cwane małpy...
Może faktycznie, najlepiej na wesoło? Nawet z nutką wisielczego, ale wtedy to już bez popitki ani rusz!

[Liliana]

„Najlepszych doceniają na ogół po śmierci”.

i tego się trzeba trzymać,
świetna instrukcja

[Alek Osiński]

hmmm, panie Janie, jeśli to potraktować jako satyrę na jurorów
to w porządku, nawet zabawne, ale jeśli ktoś chciałby to potraktować poważnie
to obawiam się, że, przez historię może pan zostać potraktowany jako sprawca
nadprodukcji tzw. poetyckiego chłamu...

[JSK]

Nie sądzę, aby ktoś poważnie ten wierszyk traktował. Ot, taka impresyjka przed naszym konkursem.

Pozdrawiam.

[Ewa Włodek]

no, i fajnie jest! Ja już jestem "na stówę" pewna, że mnie docenia - po śmierci, o ile w ogóle

pozdroweczki posyłam...
Ewa