Smerek

[EdwardSkwarcan]

stanąłem u podnóża bramy do błękitu
gnał żar nieposkromiony bieszczadzkiego Szerpa
Smerek kąpie się w chmurach dotykając nieba
słońce wplata selenit w zieleń malachitów

stąpam po skalnych stopniach śladem czadów z mitu
traw kilim spływa zboczem tonąc w mglistej niecce
wiatr woal rozwijając owionął grań dreszczem
unosząc przedsmak raju w powiewie muślinów

twardziel skalny przywitał lodowatym chłodem
śpią przepastne kotliny pogrążone w mroku
wyspy szczytów opływa faliste mgieł morze

myśl pragnieniem się czepia sunących obłoków
by pofrunąć beztrosko żeglując jak orzeł
hejnał jelenia zmącił nieskażony spokój

[abandon]

Piękny sonet:)

[szarobury]

Baaardzo mi się podoba i ten Twój wiersz o górach

tylko nie rozumiem frazy "czadów z mitu".

pozdrawiam

[Leon Gutner]

Ed ogromnie ci dobrze w sonetach .
Myślę że warto ci podążać tym tropem .
Naprawdę jesteś w tym dobry .

Z przyjemnością L.G.

[coobus]

Miałem niedawno okazję pozdrowić osobiście Smerek, pokumplowaliśmy się, mam nadzieję.
Wiersz przybliża mi tamtą wędrówkę. I czyta się bardzo dobrze. Czujesz, to co piszesz.
Pozdrawiam poświątecznie

[EdwardSkwarcan]

Piękny sonet:)

Dziękuję za miłe słowa

Dodano -- 28 gru 2013, 0:35 --

Baaardzo mi się podoba i ten Twój wiersz o górach

tylko nie rozumiem frazy "czadów z mitu".

Czady i Bies to z legendy o Bieszczadach
Dziękuję za miłe słowa

Dodano -- 28 gru 2013, 0:38 --

Ed ogromnie ci dobrze w sonetach .
Myślę że warto ci podążać tym tropem .
Naprawdę jesteś w tym dobry .

Dziękuję Leo W zimie ciężko o temat
Pozdrawiam

Dodano -- 28 gru 2013, 0:41 --

Miałem niedawno okazję pozdrowić osobiście Smerek, pokumplowaliśmy się, mam nadzieję.
Wiersz przybliża mi tamtą wędrówkę. I czyta się bardzo dobrze. Czujesz, to co piszesz.
Pozdrawiam poświątecznie

Bieszczady są cudowne
Dziękuję za miłe słowa
Pozdrawiam

Dodano -- 28 gru 2013, 0:41 --

[anastazja]

Czady i Bies to z legendy o Bieszczadach

Legenda jest piękna. Kiedyś w górach żył zły stwór imieniem Bies. Był bardzo zaborczy o góry, zwłaszcza gdy osiedlił się człowiek o imieniu San. Chcąc przepędzić osiedleńca, dokuczał wzywając do pomocy Czadów, również złych jak on sam. Pewnego razu drzewo przydusiło Czada, prosiło pomoc i uzyskał ją od Sana. W zamian obiecał, że nie będzie robił ąadnych szkód. Ale Bies wściekł się i postanowił walczyć z Sanem sam. Odpiął czarodziejskie skrzydła, będąc pewnym, iż wątły San przegra natychmiast. Zmęczony Czad chciał włożyć czarodziejskie skrzydła, ale Czad wrzucił je do rzeki, rzucił się do rzeki, za nim San. Niestety zginęli obaj. Ludzie na pamiątkę obojga, nazwali rzeką San i złączyli Biesa z Czadem. Pierwotna nazwa Bies-czadów.
Gdzieś mam swój, stary wiersz, o tej legendzie.

Świetny wiersz, pozdrawiam.

[atoja]

powędrowałam sobie z Twoim sonetem wprost na Smerek

[EdwardSkwarcan]

Czady i Bies to z legendy o Bieszczadach

Legenda jest piękna. Kiedyś w górach żył zły stwór imieniem Bies. Był bardzo zaborczy o góry, zwłaszcza gdy osiedlił się człowiek o imieniu San. Chcąc przepędzić osiedleńca, dokuczał wzywając do pomocy Czadów, również złych jak on sam. Pewnego razu drzewo przydusiło Czada, prosiło pomoc i uzyskał ją od Sana. W zamian obiecał, że nie będzie robił ąadnych szkód. Ale Bies wściekł się i postanowił walczyć z Sanem sam. Odpiął czarodziejskie skrzydła, będąc pewnym, iż wątły San przegra natychmiast. Zmęczony Czad chciał włożyć czarodziejskie skrzydła, ale Czad wrzucił je do rzeki, rzucił się do rzeki, za nim San. Niestety zginęli obaj. Ludzie na pamiątkę obojga, nazwali rzeką San i złączyli Biesa z Czadem. Pierwotna nazwa Bies-czadów.
Gdzieś mam swój, stary wiersz, o tej legendzie.

Świetny wiersz, pozdrawiam.

Dziękuję za komentarz
Wszystkiego naj. w Nowym Roku

Dodano -- 04 sty 2014, 1:09 --

powędrowałam sobie z Twoim sonetem wprost na Smerek

Dziękuję za komentarz
Życzę weny w Nowym Roku
Ed

[ono]

góry mnie wciągają

jednak nie zrozumiałem tych czadów