Paciorek

[stary krab]

za tych co dosyć mają miast
starej żywicznej szukać kniei
jadą matizem w trzeci brzask
wolnej soboty czy niedzieli

dla nich ołtarzem stary dąb
sezamem bukwie i żołędzie
za kopcem mrówek mogą stąd
wzgórza splądrować aż do wszędzie

za tych co pragną przybyć tu
by wśród zarośli szukać przygód
brodzić po kostki w miękkim mchu
dostrzec krasnala pośród grzybów

dla których szypułkowy dąb
barwną paletą października
a w leśnej ciszy boży dzwon
przez skronie w jaźni toń przenika

dla nich to nawet ciepły deszcz
napiszę jak na zawołanie
śpiew wilgi słońca w mroku flesz
kosz wrażliwości – daj nam panie

[Leon Gutner]

kosz wrażliwości – daj nam panie

Nie trzeba . Już go masz od dawna Krabie .
Twoje słowo natury jest potrzebne .

Świetny wiersz .

Z uszanowaniem L.G.

[Ewa Włodek]

kosz wrażliwości – daj nam panie

ooo, to, to, Krabie!!! Niech się święci!!!

pozdrowieńka liczne...
EWa

[szarobury]

No cóż, Władysławie, warto i tutaj to poczytać. Mieszkałem ponad trzydzieści lat pod Puszczą i usycham teraz w centrum naszej stolicy, bez rosy na trawach, śpiewu ptaków, kwiatów rosnących jak im się podoba, morza traw i ciszy, ciszy, ciszy...

Pozdrawiam

[stary krab]

Miło mi, że wiersz się spodobał, przywołał wspomnienia, a nawet tęsknotę za urokami i uroczyskami naszej polskiej przyrody.

[anastazja]

dla nich to nawet ciepły deszcz
napiszę jak na zawołanie
śpiew wilgi słońca w mroku flesz
kosz wrażliwości – daj nam panie

Pięknie krabiku - ależ to wszystko jest u mnie w Bieszczadach! Dziękuję, za przeżycie, wyjątkowo w wirtualnym świecie, na ten czas. A już niedługo, dwa, trzy miesiące, będę słyszeć i widzieć, na swojej działce.

Pozdrawiam

[ono]

za tych co pragną przybyć tu
by wśród zarośli szukać przygód
brodzić po kostki w miękkim mchu
dostrzec krasnala pośród grzybów

ty- cały ty stary krabie - cudownie płynąłem po strofach wiersza

kamil

[coobus]

Ja tez powtórzę cicho za Tobą słowa wiersza, niczym swoje. Z pełnym zrozumieniem i pod ich nieodpartym urokiem.
Brawo, Krabie

[stary krab]

O, jeszcze watra płonie, nie zabrakło przy niej przyjaciół.
Anastazjo, mam nadzieję, że w Bieszczadach uroczyska przetrwają do końca świata, a może nawet jeszcze dzień dłużej.
Coobus, Kamil - dziękuję za wskazanie strof, które szczególne przypadły Wam do gustu.
Wasze komentarze podniosły temperaturę nieco na lewo od krabowego mostka.

[Liliana]

i ze wzruszeniem dodam - Amen!