Czaszka

[Roklin]

Niegdyś mieściłam się w głowie dziewczyny
Goniącej za Słońcem; lubiła kwiaty.
Rwała je z wdziękiem do kapelusza,
Ale, kiedy ciało przyjęły rośliny,
Minęła chwila mająca wzruszać.
Przybrałam więc zwykłe, wapienne szaty.
26.07.2010

Od razu dodam też drugą wersję, tę, którą najbardziej lubię:
Niegdyś mieściłam się w głowie dziewczyny
Goniącej za Słońcem lubiła kwiaty
Zbierała je z werwą do kapelusza
Ale gdy ciało przyjęły rośliny
Minęła chwila która miała wzruszać
Przybrałam swe zwykłe wapienne szaty

Po namyśle dodaję trzecią wersję:
Niegdyś mieściłam się w głowie dziewczyny
Goniącej za Słońcem; lubiła kwiaty.
Zbierała je z wdziękiem do kapelusza,
Ale, gdy ciało przyjęły rośliny,
Minęła chwila, która miała wzruszać.
Przybrano mnie w zwykłe, wapienne szaty.

Utwór jest wariacją na temat pewnej inskrypcji znajdującej się w jednym z francuskich kościołów (nie pamiętam, którym).

Zadziwiające, ile można wyciągnąć z takiej miniaturki...

[Leon Gutner]

Utwór powiadasz Rok ..

Może raczej ciekawy pomysł .

Ale zupełnie nie urósł i w wiersz się nie zamienił . Raczej w jakiś zapisek .
Trochę jak dla Leona za mało i trochę nie tak .

Ale z ciekawością .

Z uszanowaniem L.G.

[Roklin]

O! Pierwszy raz słyszę taką opinię (a wierz mi, ten akurat utwór ma chyba najwięcej opinii ze wszystkich moich). Pozostaje mi tylko uszanować Twoje zdanie, co człowiek, to pogląd... Pozdrawiam:)

[Gloinnen]

Popracuj trochę nad tekstem, bo utwór wart jest tego. Pomysł ciekawy, taki barokowy w swojej wymowie, wpisany w klimaty bardzo mroczne, niepokojące. Śmierć, przemijanie i towarzyszące im lęki, niepokoje, rozważania egzystencjalne, były tematami często podejmowanymi przez poezję tamtej epoki. A makabryczne rekwizyty jak najbardziej do tego rodzaju rozważań pasowały.

Zwróć uwagę na rytm - trzeba wyrównać liczbę sylab w każdym wersie. Druga wersja pod tym względem lepsza, choć ma inne mankamenty w porównaniu z pierwszą.

Końcówka mogłaby być bardziej ciekawa poetycko i zgrabniejsza stylistycznie.

Moja propozycja (kompilacja z Twoich dwóch wersji, z poprawioną interpunkcją i delikatną przeróbką ostatniej linijki):

"Niegdyś mieściłam się w głowie dziewczyny
Goniącej za Słońcem; lubiła kwiaty.
Rwała je z wdziękiem do kapelusza,
Lecz gdy jej ciało przyjęły rośliny,
Minęła chwila, która miała wzruszać,
I czas w wapienne przyoblekł mnie szaty."

Celowo posłużyłam się w poincie inwersją, jako środkiem poetyckim popularnym w poetyce barokowej.
Wydaje mi się, że tak jest lepiej.
Całość jednak - ciekawa. Plus za pomysł, podjęcie próby stylizacji i niebanalną inspirację.

Pozdrawiam,


Glo.

[szarobury]

Druga wersja podoba mi się bardziej i coś mi się kojarzy podobnego z inskrypcji nagrobnych.
I jest to zdanie również Oxy - masz talent, wyobraźnię, tylko potrzebujesz troszeczkę popracować Roklinie. To co tutaj cenię to właśnie niezależne komentarze, bo tutaj Leo czy Glo nie potrzebują nic od ciebie, żadnych głosów, punktów, jak to jest z komentarzami na innych portalach. Więc ich głos jest niezależny i obiektywny, i warto sobie go wziąć do serca. Pozdrawiam

[Roklin]

Już dodałem kolejną wersję "Czaszki" (wciąż nie ma tu wersji najbardziej podstawowej), teraz odpowiem na komentarze.
Szarobury: napis znajdował się na czyimś sarkofagu (tylko nie pamiętam, czyim i gdzie). Cały czas próbuję dopracowywać własny styl - złapałem się właśnie na tym, że napisałem nowy utwór, który jest bardzo solidny w zamyśle, a nie umiem go dopracować. Myślę, że to przyjdzie z czasem. To jest moja bolączka - wykańczanie już gotowych utworów...
Podoba mi się ten portal z jego solidną, rzeczową krytyką i dyskusjami na poziomie.

Gloinnen, być może ta inskrypcja powstała w okresie baroku? Lubię te utwory przedstawiać, być może dostosowuję formę do tych okoliczności (na wieczór zaproszę w swoim czasie).
Dziękuję za pochylenie się nad utworem. Pozostanę raczej przy "ale", ten wyraz mocno wrósł już w utwór. Trochę pokombinowałem z resztą.
Zwykle inspiruje mnie po prostu życie.

Pozdrawiam wszystkich