Do Karola Dickensa

[misza]

Wiatr bity deszczem zapędził pod mury
brzydkiej rudery, ciemnej od wilgoci,
żebrzące dzieci rumuńskich Cyganek.
Obok, garował bezdomny - ponury,
bo niedopity, zeszczał się i pocił.
Nie wszystko poszło zgodnie z bożym planem;
pogubił lata, a życie przechlane.

Nieduży sklepik, jakich tutaj wiele.
Na brudnej szybie napis: MALOWANIE,
lecz lokatorzy zejdą się wieczorem;
sędziwe kurwy i starzy menele,
żeby pić wszystko, co mocne i tanie,
a potem złożyć ciała ciężko chore,
ukołysane ciemnym gwiazdozbiorem.

Nieletnia dziwka o pryszczatej twarzy,
z kałdunem, który jej za kwartał pęknie;
w kusej sukience, jak ministrant w komży
- licząc, że może klient się przydarzy,
wyszła przed bramę w towarzystwie przekleństw.
Chociaż poprzednio, nie spędziła ciąży,
następnym razem, na pewno już zdąży.

Dzień się zawinął, jak babcia z poddasza,
gdyż nikt nie spostrzegł, kiedy odszedł w nicość.
Koniec pisania. Kałuże podeschły,
zamglony księżyc nikłe światło zasiał
nad przyczajoną i zimną ulicą.
Zasypiam z myślą, że więcej się zmieści,
na marginesach Pańskich opowieści.

[Leon Gutner]

Po raz trzeci też sobie nie odpuszczę

Z uszanowaniem L.G.

[anastazja]

Za Dickensem nie przepadam, ale wiersz swietny

[coobus]

Soczysty język, surowość opisu ludzi i realiów - wyczuwa się Dickensa. Majstersztyk. Jesteś w dobrej formie, Misza, wręcz zaskakujesz kolejnymi wierszami.
Z nieustającym podziwem

[Ewa Włodek]

już raz miałam przyjemność poczytać i okazję, żeby rzec co-nieco. Teraz tylko dodam, że Karolowy klimat u Ciebie - jak ta lala!

pozdrowieńka serdeczne...
Ewa

[misza]

Nie zestarzał się Karolek, prawda?
Z pozdrowieniami