Ostatni akt

[Ewa Włodek]

Skrzęt. Wrzaski. Ból. Rzężenie. Brąz się w spiż zakleszcza.
Gorączka na policzkach. Oddechy jak raszpla.
Lepkie, cuchnące błoto pod stopami mlaska.
Z góry, ze złotej tarczy żywy ogień ścieka.

Ta jasność tam, na skrzydle: rzucasz mi wyzwanie,
twój hełm – chłodne elektrum – emanuje światłem,
ale ja cię ugaszę, na sztuki rozszarpię,
mój dzień otrąbi tryumf, nim twoja noc wstanie.

Nim się upał wypali, nim odzyskasz siłę,
którą by ci przywrócił srebrny sierp nad ziemią,
wdepczę cię w pył bitewny bezwładną, skrwawioną,

nakarmię swoim życiem twoje martwe łono,
a później - ustrojoną - dam na żer płomieniom,
byś nie mogła odebrać tego, co zdobyłem.

[coobus]

Śledzę ten zapis zdobywania twierdzy, jasny i prosty na pozór, a przecież pod koniec klepie mnie po ramieniu jakaś symbolika. Oglądam się do tyłu, ale przy moim słabym wzroku...
Kroczysz dalej po kartach historii, tylko czyjej tym razem?
Pozdrawiam, Ewo, bijąc brawo

[Ewa Włodek]

pod koniec klepie mnie po ramieniu jakaś symbolika

ooo, tak, Coob, symbolika, i to nie tylko pod koniec...

Kroczysz dalej po kartach historii, tylko czyjej tym razem

ano, trochę historii, trochę mitologii i owa symbolika, ale na razie nie podpowiem, poczekam, bo wierzę, że Ktoś trafi. Jak nie - to wtedy Ci opowiem i te historię i to, co z niej można wyczytać między wierszami...

piękie Ci dziękuje, że jesteś, ze poczytałeś i powiedziałeś dobre słowo, szczególnie w kwestii symboli...
z mnóstwem uśmiechów...
Ewa

[januszek]

jakowaś Joanna d'Arc, tylko mniej święta
???

[Ewa Włodek]

jakowaś Joanna d'Arc, tylko mniej święta

nie Joanna d'Arc. A tak na marginesie - co to znaczy "mniej święta" lub "bardziej święta"? Bo mnie się widzi, że świętości się nie stopniuje raczej? Ale mogę się mylić, jak to baba...

dziękuję Ci, Januszku, za obecność, za chwilkę dla wiersza i za słowo...
z uśmiechem...
Ewa

[anastazja]

Nie wiem o kim, ale czuję pod skórą jak diabli. Ewo, dotknęłaś mocno!

Pozdrawiam ciepełko zostawiam

[Ewa Włodek]

Nie wiem o kim, ale czuję pod skórą jak diabli.

to mnie cieszy, Anastazjo, że poczułaś, bo to jest ważne w tym wierszu. Przepraszam, ale na razie nie napisze jeszcze o kim/czym jest rzecz; jeszcze chwilkę poczekam.
Ale obiecuję, że wyjaśnię...

ślicznie Ci dziękuję za odwiedzinki, za daną chwile i za "czucie"...
serdeczność posyłam...
Ewa

[szarobury]

Turpistycznie i klasycystycznie, Ewo. Niemniej mój obraz jest jak najbardziej współczesny.
Miło było poczytać. Pozdrawiam

[Ewa Włodek]

Turpistycznie i klasycystycznie, Ewo. Niemniej mój obraz jest jak najbardziej współczesny.

Turpistycznie? raczej - bliżej prawdy, wszak bitwa tylko w literaturze jest piękna, "na żywo" - już znacznie mniej, i tio niezależnie od tego, kto walczy i o co walczy. Zaś dawna co do efektów nie różni się od współczesnej, różnica tkwi w użytych środkach. Ale wiersz - nie o tym, to tylko tło problemu.
Widzę, że jest wielce hermetyczny, może za bardzo, ale jeszcze chwile poczekam na rozczytanie, może jednak? Jak nie - wyjaśnię, choć nie ma gorszej rzeczy, jak tłumaczenie swoich dziełek, dzielątek...

ślicznie Ci, szary, dziękuję za obecność, za czas i za słowo...
z serdecznością...
Ewa

[januszek]

na marginesie - co to znaczy "mniej święta" lub "bardziej święta"? Bo mnie się widzi, że świętości się nie stopniuje raczej? Ale mogę się mylić, jak to baba...

mniej - więcej święta/ty -> jeżeli przez świętość zrozumiemy odbicie w sobie obrazu Boga [ a więc Kogoś bezsprzecznie Świętego i to w równym jednakowo stopniu ] to możemy być także różni w zależności od czystości własnego [wewnętrznego] lustra stąd im dalej żyjemy posunięci w czasie, mamy większą możliwość owej czystej świętości, bo i większy wybór dostępnych środków , no ... za wyjątkiem małpowania boga oczywiście
a Pentesilea przecież wcześniej niż Joanna d'Arc żyła ...
tym samym i 'my' mamy większe szanse