Węzeł

[Julka]

Węzel

Niełatwo przeszłość spisać na straty,
jeśli powraca nawet we śnie.
Wałkuje myśli diabeł uparty
i wierci dziury, wciska co chce.

Chociaż tak samo jak dawniej kwitną
mniszki, kaczeńce, jaśmin i bez;
dokoła zieleń, w górze błękitność -
trudno zapomnieć smak tamtych łez,

kiedy mówiłeś: nie lubię kwiatów.
Nie lubię kotów, dzieci i psów.
A ja szukałam sposobu na to,
by piękno świata odzyskać znów.

Dziś już niczego nie chcę od ciebie,
lecz co najdroższe, wciąż łączy nas.
Choć nasze razem pamięć pogrzebie -
związany węzeł wciąż będzie trwał.

[stary krab]

Smutno mi po przeczytaniu tego wiersza. Szanuję przywiązanie do węzła, choć wpinał się dość dotkliwie.

[Leon Gutner]

Węzeł to węzeł . A diabeł uparty .
Całkiem fajnie ujęte Julko .

Leo z przyjemnością .

Uszanowanie L.G.

[Julka]

krabiku

Tak to czasem w życiu bywa,
ale nie ma tego złego coby na dobre nie wyszło
nie węzeł łączy, ale to, co się z niego zrodziło,
czyli: lecz co najdroższe, wciąż łączy nas.

Dziękuję, miło że czytasz

Leosiu

Ty to wiesz o co chodzi
Dzięki

[anastazja]

Julka pisze dobre wiersze, tylko klaskać moja droga

Pozdrawiam

[abandon]

Ładnie

[Julka]

nasteczko

oby tak było
Miło mi

Dodano -- 07 maja 2014, 9:05 --

abandon

praktycznie
Dzięki

[Ewa Włodek]

kiedy mówiłeś: nie lubię kwiatów.
Nie lubię kotów, dzieci i psów.
A ja szukałam sposobu na to,
by piękno świata odzyskać znów.

czytam tę strofę, i tak sobie myślę, że skoro ten peel nie lubił tego wszystkiego, to znaczy, ze nie był wart tego, żeby jego lubić. Szkoda więc, że jet ten węzeł... Smutna refleksja, podwójnie smutna, bo i pamięć, a zarazem - pamnięć o kimś, kogo może nie warto pamiętać?

serdeczność, Julcia...
Ewa

[Julka]

Ewuniu

Węzeł jest w tym wszystkim najwspanialszy,
bo czytając Twoje komentarze, wiem, że świetnie potrafisz
odczytać w prawie każdym wierszu intencję jego powstania.
W moim węźle zasupłałam dwa najbliższe serca, a jeszcze do tego,
od nich rozgałęziają się w nowe, niemniej bliskie i kochane.
Buziaki

[bartosia]

Tez mi tak jakos smutno sie zrobilo w trakcie czytania.
Ladny wiersz, Julko