tęsknota

[jabberwocky]

Nie mam od pani żadnych wieści
lecz nie chciałbym jej niepokoić,
przerwać czytania powoeści...
Może pani sie teraz modli?

Jakże mi spokój pani zmącić,
zakłócić pytaniem nie w porę,
z zadumy nagle ją wytrącić
lecz pani wie, że do niej gorę.

Pamiętam, gdy byliśmy sami,
pani po sobie nie da poznać,
że byłem między jej udami
i znowu chciałbym się tam dostać.

Jakże mi jednak niepokoić
panią w zadumie pogrążoną,
jak mam tęsknotę swą ukoić
za cudzą, a nie swoją żoną?

Miłość do pani jest wyśnioną,
pewnie ostatnią i bezcenną,
wiem, przyjdzie mi zapłacić słono
za tę głupotę mą niezmienną.

Gdy stary osioł się zadurzy,
to jego upór, jego siła
sprawią, że nic go nie poruszy.
Zostanie tam gdzie go trafiła
strzała Amora. Między uszy.