twarze tych co umarli

[coobus]

 
twarze tych co umarli także umierają
powierzone na krótko brunatnieniu szyby
żal skroplony osiada spowolnieniem godzin
schładzają się modlitwy
w wieczyste bursztyny
 
jeszcze ślą nam uśmiechy z przejściowych obozów
resztkami zaległymi w instynktach pierwotnych
w zgaszeniu zbędnych świateł prawd wyjałowieniu
wśród okiennych poduszek
pod ciężarem łokci
 
twarze tych co odeszli odchodzą wraz z nimi
w bezszelestnym stąpaniu ku zmarzlinie białej
zostawiają za sobą zamglone pejzaże
wzrok stępiony o drogę
pamięć obolałą

[Leon Gutner]

Najpiękniejsza i najsmutniejsza liryka o zmarłych jaką spotykam od czasów kiedy zaczytywałem się w Lechoniu .
Dobrze że choć na fotografiach zostają .
Wiem że to marność ale zawsze coś .

Wiersz zatrzymał, nastroił , zamyślił .

Z uznaniem L.G.

[anastazja]

twarze tych co umarli także umierają

Smutne życie umarłych twarzy. Jak dziwnie by to nie brzmiało, trzeba przyznać rację.
Niepocieszona życiem, odchodzę w zamyśle smutku.
Pozdrawiam coobusku

[Ewa Włodek]

twarze tych, co umarli nieraz "żyją" dłużej, niż Oni, pod powiekami tych, którzy zostali. Ja pamiętam twarze wszystkich moich Najdroższych, którzy przeszli na drugą stronę życia... Bardzo mnie zmyśliłeś tym wierszem, Coob...

z uśmiechami...
Ewa

[szarobury]

powiem tylko tyle - cudny

[marta zoja]

Gdy czytam takie słowa czuję się bezradna, jakby cała nadzieja wniknęła we mnie oczekiwaniem na więcej Twoich wierszy.

Jestem MZ

[eka]

twarze tych co odeszli odchodzą wraz z nimi
w bezszelestnym stąpaniu ku zmarzlinie białej
zostawiają za sobą zamglone pejzaże
wzrok stępiony o drogę
pamięć obolałą

Wiersz, chyba ze wszystkich Twoich jakie mogłam przeczytać - najpiękniejszy.

[coobus]

Ja pamiętam twarze wszystkich moich Najdroższych

Liczyłem się Ewo z takim komentarzem. Bo i ja pamiętam te twarze. Ale już inne, już zretuszowane moim wewnętrznym edytorem obrazu. I mimo wątpliwości, zdecydowałem się tak właśnie to ująć. Godząc się w pełni z twoimi racjami.

Dziękuję Wszystkim komentującym za chwilę wspólnej zadumy. Za zrozumienie

[szarobury]

Wracam nieustannie do tego wiersza, bo zrobił na mnie piorunujące wrażenie
Jest to najpiękniejszy wiersz jaki przeczytałem ostatnio
i nie chodzi tutaj tylko o temat, który dotyczy nas wszystkich, ale o sposób w jaki wyrażasz smutek i rezygnację, i pogodzenie się z taką koleją rzeczy
ten wiersz jest dla mnie plastyczny, trójwymiarowy
pozdro

[coobus]

Dziękuję, Szarobury, za taki właśnie odbiór. Naprawdę mam świadomość, że każdy ma prawo widzieć temat inaczej, ja odnotowałem twarze, które powoli umierają dla mnie. A przecież żyją. I jest w tym złożoność, pozostawiona indywidualnemu odbiorowi.
Twoja reakcja na wiersz jest nagrodą dla piszącego. Wiersz trąca bardzo czułe struny, wsłuchuję się w ich dźwięk. Twój głos też wyłapałem. To słyszalna nuta. Choć jak inne towarzyszące temu dźwięki, smutna
Każdy wsłuchuje się od czasu do czasu w te dźwięki.
Pozdrawiam serdecznie, wyrażając wdzięczność.