ramy bielone słońcem

[coobus]

 
spoglądam w okiennice
w grube białe ramy
gdzie spokój zawiesiłaś
jasnością spojrzenia
w ten obraz utrwalony
słonecznym zapisem
bez zapachu werniksu
bogaty w półcienie
 
patrzę w przejrzystość okien
kroplami przybraną
w naniesiony słowami
niebieski atrament
zapisują się nowe
prawdy w starych ramach
już nie takie odkrywcze
już nie takie same
 
na butach ślad kamieni
kurz zbierany w drodze
bo kamień tajemnicą
a droga wyzwaniem
siadam pod twoim oknem
głodny jasnej twarzy
spisuję tajemnice
w strofy wydumane

[Leon Gutner]

Jakbym stał i jakbym patrzył w ramy niebieski atrament i półcienie .
I słowo tylko i linijka kolejna a jak wszystko widać .
Jak wyraźnie .

Rozbijasz Leona po raz kolejny

Z podziwem L.G.

[Liliana]

ładne obrazy malujesz słowem, coobus,

ale tu:

już jest takie same

czy nie miało być nie zamiast jest?

pozdrawiam

[coobus]

czy nie miało być nie zamiast jest?

oczywiście, jak zawsze przy przeróbkach jakiś ogon się plącze potem, nieproszony i nielogiczny. Dziękuję, Liliano

Leo - dziękuję za komentarz - jak zawsze podbudowujesz

[EdwardSkwarcan]

Podziwiam nietypowy, własny styl i za to szacunek
Pozdrówka Ed

[szarobury]

Nie wiem, który już raz zaglądam do tego wiersza. Dla mnie każdy z Twoich wierszy jest wydarzeniem i czytam je z przyjemnością. Twoja poetyka bardzo mocno do mnie przemawia. pozdrawiam

[coobus]

Ed, Szarobury - za to ciekawe i motywujące spotkanie przy wierszu