Miejsce

[misza]

„ Gdy będę miał drugie życie”

Dom stanie tam, gdzie piorun nigdy nie uderzy,
w zapachu igieł sosny i wiosennej brzozy.
Gadający las z boku, który mógłby ożyć,
gdyby przyszła choroba lub ludzie nieszczerzy.

Plecy będę miał silne, jak dorosłe drzewa,
a od mąki pszenicznej pobielałe ręce.
Sam ze sobą, lecz przecież nie trzeba nic więcej,
żeby z łąką rozmawiać i z ptakami śpiewać.

Przyjdzie czas, gdy pod wieczór, nad brzegiem jeziora,
przystanę i się schylę nad spokojną tonią,
by zobaczyć na wodzie rysy własnej twarzy.

I odległe wspomnienia, jak cudzy sen, goniąc
- pomyślę, że to wszystko zdarzyło się wczoraj.
Jeżeli tak się stanie, jeśli się przydarzy.

[Leon Gutner]

To i po raz trzeci tam gdzie Miszka dom swój wybuduje
I niech zamieszkają w nim odległe wspomnienia .

Z uszanowaniem L.G.

[Liliana]

Jeżeli tak się stanie, jeśli się przydarzy.

i niech się tak stanie! amen

piękny wiersz, Miszka,

ale w tym miejscu uparcie mi się czyta:

przystanę pochylony nad spokojną tonią

pozdrawiam

[coobus]

Piękny sonet, Misza. Równa forma, dostrzegana w konkursach, jak zauważyłem nawet całkiem niedawno.
Nie zwalniaj.

[eka]

Sam ze sobą, lecz przecież nie trzeba nic więcej,
żeby z łąką rozmawiać i z ptakami śpiewać.

Jakie to ważne.

Pozdrawiam.

[misza]

Dzięki za wpisy
Zdarzył - przydarzył mi się italiański sonet

[atoja]

zastanowiłeś Miszo bo prócz silnych pleców ...to wszystko atoi się przydarza , tylko nie wiem w którym życiu

[misza]

W obu. W obu

[Ewa Włodek]

no, to niechby to miejsce stało się - ciałem. Piękne marzenie...Czasem wystarcza nosić je w sobie, wtedy można przenieść - wszędzie...

z uśmiechem...
Ewa

[misza]

A niechby się stało