"Caryna dziesięciu dni"

[Ewa Włodek]

Wyniesiona przez pychę, udzielna władczyni
z woli Boga i ojca, może - z własnej woli,
teraz, w zimnej, zatęchłej piwnicy Kołomny
leżę wiotka, bezwładna, z powrozem na szyi.

Trzykrotna gorzka wdowa i matka-sierota,
podawana z rąk do rąk jak szmaciana lalka,
czy też może wodzirej śmiertelnego tańca,
w który szli wszyscy wespół i każdy z osobna.

Przywdziawszy - jako pierwsza - kołpak Monomacha,
przetarłam drogę innym, co nastały po mnie,
by zasiąść na przeklętym, upragnionym tronie,
otoczonym przez zjawy, a każda z nich - krwawa.

[Leon Gutner]

Trochę mi ciarki po plecach przeszły ale to chyba w istocie dobrze bo to znaczy że wiersz zrobił swoje .

Z ciarkami na plecach L.G.

[Liliana]

Kolejna odsłona kobiecych losów w Twoim wspaniałym wykonaniu, Ewuś,

a Caryna, że Maryna (Mniszchówna), czy chochlik?

pozdrawiam serdecznie

[Ewa Włodek]

Trochę mi ciarki po plecach przeszły

och, Leonie, czasy wtedy były takie, że ciarki - jak najbardziej...

a Caryna, że Maryna (Mniszchówna), czy chochlik

nie chochlik, Lili, tylko zbitka: caryca Maryna...

Kochani, najpiękniej Wam dziękuję za obecność, za lekturę i za dobre, mądre słowa...
całą masę uśmiechów posyłam...
Ewa

[szarobury]

Niedawno czytałem "Samozwańca" Jacka Komudy, więc jestem w temacie.
Masz rację, Ewo, z tymi ciarkami
Miło było poczytać. Pozdrawiam

[eka]

Kolejna wierszowana opowieść, pełna emocji, perfekcja z jaką wcielasz swoje podmioty liryczne w postaci historyczne - zadziwia.
Brawo, Ewo. Za warsztat i wyobraźnię.

Masz we mnie wiernego czytelnika.

[coobus]

Znowu wyciągnęłaś ciekawy kawałek historii w wierszu, Ewo. Nawet bardzo ciekawy. Refleksje Mniszchówny, zapewne pod koniec życia, na zesłaniu. Przerobiłem z Tobą kolejną historię znanej kobiety. Ładny cykl, pouczający, pisany dobrym piórem i z talentem. Masz we mnie wiernego ucznia, przyswajającego te wiersze, jak wykłady.

[Ewa Włodek]

Niedawno czytałem "Samozwańca" Jacka Komudy, więc jestem w temacie.

tego akurat nie czytałam, Szary, ale parę na prawdę niezłych opracowań biograficznych, autorów polskich i nie tylko - o owszem. No, i co badacz, to inny punkt widzenia...

Masz we mnie wiernego czytelnika.

dziękuję Ci za to, , Eko, jako że słowo żyje dzięki Czytelnikom. Gdy nie jest czytane - jest (jak zwykłam mawiać) tylko mariażem papieru z atramentem...

Refleksje Mniszchówny, zapewne pod koniec życia, na zesłaniu.

może i faktycznie, Coob, Maryna mogła snuć takie refleksje, może - nie była do nich zdolna, może, może, może...Wiemy o niej stosunkowo niewiele, a i tak - z drugiej i trzeciej ręki, zwykle patrzymy na nią oczyma tych, którzy o niej pisali - jej współczesnych i tych, którzy oceniali ja - później. Mnie się nie wydaje, żeby była tylko rządną sławy, tronu, splendorów obrana z uczuć wyższych karierowiczką. Fakt, wyrosła w specyficznych czasach i w szczególnej rodzinie, którą trudno, bardzo trudno nazwać prawą (choćby rola Mniszchów przy Zygmuncie Auguście). I nie wydaje mi się, żeby to tylko ona manipulowała i Samozwańcem, i drugim Łżedymitrem i atamanem Zarudzkim na dokładkę. Raczej - to ci mężczyźni, zaczynając od jej ojca - wykorzystywali ją do swoich celów, jakimi był tron moskiewski, ona - co bardziej prawdopodobne - była tylko pomostem, po którym chcieli do niego dojść. No, mogła jeszcze zaistnieć jakaś koegzystencja między "stronami umowy". Dziś tego nie rozstrzygniemy jednoznacznie, stąd też i moje dywagacje w przedmiocie...


Kochani, najpiękniej Wam dziękuję, że jesteście, że poczytaliście i powiedzieliście dobre słowa...
moc dobrego do Was...
Ewa