ognistopióry

[coobus]

 
jasność spłynęła nocą
pośpiesznie
wbrew logice
ciemność zdążyła jeszcze
księżyca się uchwycić
materią zespoloną
przedarły się przez drzewa
gdzie ptak ognistopióry
początek dnia odśpiewał
 
a głos miał zalękniony
niewiedzą i chaosem
bo dzień się nie wykształcał
a noc nie miała dosyć
więc przerwał śpiew w obawie
czy nie przyśpieszył chwili
gdy z wysokości świerków
nad światem miał się schylić
 
doczekać
ach doczekać
aż pełne światło spłynie
dłoń lewa z dłonią prawą
zaplotą się w rutynie
dłoń jasna z dłonią ciemną
krzyk głośny z szeptem cichym
podniosą dzień do góry
napełnią nim kielichy

[Liliana]

całość piękna, a te słowa dla mnie szczegółny wydźwięk mają:

doczekać
ach doczekać
aż pełne światło spłynie
dłoń lewa z dłonią prawą
zaplotą się w rutynie
dłoń jasna z dłonią ciemną
krzyk głośny z szeptem cichym
podniosą dzień do góry
napełnią nim kielichy

[misza]

Piękny wiersz.
Popłynął jak światło księżyca w ciepłą noc.

[Ewa Włodek]

dłoń lewa z dłonią prawą
zaplotą się w rutynie
dłoń jasna z dłonią ciemną

oj, Coob...światło i mrok, biel i czerń, Jin i Jang. Czyli - pragnienie równowagi w Twoim wierszu. A ptak ognistopióry - cóż, kogut Kambi z mitologii skandynawskiej, obwieszczający koniec walki dobra ze złem (najogólniej)...Tak mi się pomyślało przy lekturze

pozdróweczki dla Ciebie...
Ewa

[Leon Gutner]

Wlałeś w Leona po raz kolejny Coob jasność aż po brzeg .
Świetna forma . Znakomicie poprowadzony temat . Przeczytałem jednym tchem.
Jestem mistrzem w takich klimatach .

Z wielkim podziwem L.G.

[eka]

Ach, jak pięknie można o przedświcie w metaforze odradzającego się nieśmiało Feniksa! Szacun.
Bliskie mi również umiłowanie piękna świata.
Uśmiechnięty wiersz i pełen majestatu.

[atoja]

Z podziwem Coobus dla mistrzowskiego,metaforycznego przedświtu...cacko

[iTuiTam]

Ładna impresja, Coobus-iu.

Najważniejsze, by nie poganiać czasu a wszystko się spełni, wypełni i zajaśni.

serdecznie
iTuiTam

[coobus]

Przedświt, to magiczna pora, sen nie sen, przebudzenie nie przebudzenie, świt i noc zarazem. Wiedziałem, że nie tylko dla mnie.
Za to spotkanie o bladym świcie, z podziękowaniem za szepty, jakie zostawiliście pod wierszem

[anastazja]

doczekać
ach doczekać
aż pełne światło spłynie
dłoń lewa z dłonią prawą
zaplotą się w rutynie

Przepiękne słowa! Czytając Ciebie, zawsze myślę: jak dobrze, że tu trafiłeś cobusku. Jak miło zatopić się w ciszy, sama, na sam z Twoim słowem.