Cyfryzacja umierania

[Gloinnen]

Zegar chwile odmierza, od czerni spuchnięte.
Chłód naznaczył mijanie. Dłoń w dłoni zamiera.
Nic się więcej nie zdarzy, od słów do zapętleń;
na odchodne ktoś krzyknie - zapomnij i przebacz.

A za bramą listopad obnażył jawory
z rudych strzępów, z pajęczyn, z pokutnych włosiennic.
Nagość łamie gałęzie i uczy pokory,
aż się sen gradzinami po brzegi wypełni.

Lecz ta drama na niby. Umowna gra znaczeń.
Bóg prześmiewca z precyzją, dopóki trwa hucpa,
megabajty układa na czarnym ekranie
w monotypie bez sensu, w śmiertelne przeczucia .

Połączenie zerwane. Wiatr hula po ciemniach;
nie istnieje żałoba w pułapce serwera.



____________________
Glo.

[Leon Gutner]

Kolejny z cyfrowego cyklu liryków Glo .
Ulegam takiej poetyce bez żadnych oporów

Z uszanowaniem L.G.

[lczerwosz]

megabajty układa na czarnym ekranie
...
Połączenie zerwane
...
nie istnieje żałoba w pułapce serwera.

Wypunktowałem trzy wyraźnie cyfrowe wzruszenia. No, może połączenie mnie cyfrowe. Mimo tytułu jest ich mniej, niż bym się spodziewał. A za to wiersz jest o prawdziwym życiu i ludzkich losach. Ale właśnie tak jest. Cyfrowy świat nie jest wcale inny.
Myślę, że stale nas ekscytuje nawet samo słowo - cyfra. Jako przeciwstawność, no właśnie, czego. Formalnie - analogowego, naturalnego, tradycyjnego. A faktycznie to kolejny etap poszerzający przestrzeń rzeczywistą, ludzie zasiedlają ją swoimi emocjami i uczuciami.
Ekran, światłowody, serwer to po prostu kolejne narzędzia, prosta konsekwencja kamiennej siekierki. Siekierka ta jest równie bezduszna, jak serwer gromadzący, zarówno dane ze stacji kosmicznych, jak i wiersze i miłosne listy. Może być nawet odwrotnie, to serwer jawić się może jako życie.
Przez chwilę piszesz o dramatach na niby. Bo dlaczego one na niby, że w wirtualnej są przestrzeni? Sama już nie raz twierdziłaś, że wirtualnie, nie znaczy, że nie naprawdę. A umowne gry znaczeń były zawsze. Nieprawdziwe, sztuczne uśmiechy, zdrady, rozstania.
A przeczucia. Przypisujemy różnym znakom znaczenie. Czasem na podstawie zwykłych koincydencji a czasem, po prostu, dla zapełnienia braku informacji. Ale te monotypie bez sensu nie muszę wcale nie mieć sensu. Trzeba docenić umysł integrujący różne informacje w jeden przekaz. Tak było zawsze, przed ucyfrowieniem.

[anastazja]

Chłód naznaczył mijanie. Dłoń w dłoni zamiera.
Nic się więcej nie zdarzy, od słów do zapętleń;

wśród słów o cyfryzacji ujmuje najbardziej.
Pozdrawiam Glo.