obiecanki

[skaranie boskie]

Obiecanki

Obiecałeś mi tyle dobrego -
dom z ogrodem i konto z debetem;
obiecałeś dać kosza kolegom
i że skończysz z nałogiem przed śniegiem.

Na wakacje przyrzekłeś Mazury -
żagle, wino i śpiewy skowronków;
obiecałeś się uczyć kultury
i nie sikać, jak dziś, na stojąco.

Ślubowałeś mi wierność do deski,
posłuszeństwo bez buntu i granic;
powiedziałeś, że jeśli coś skreślisz,
to umowa w całości jest na nic.

Nie pamiętasz, choć kiedyś rzecz święta -
o kulturze, o winie, skowronkach.
Dom z ogrodem i konto po cmentarz?
Tyś się w kłamstwach już dawno zaplątał!

O Mazurach i żaglach wciąż cisza,
twoje słowa przemknęły bezwiednie,
a ja czekam, choć wiem, że obiecać
zapomniałeś mi gruszek na wierzbie.



Novello (IT)
20 sierpień 2014

skaranie boskie

[lczerwosz]

bardzo gorzkie
tak gorzki może być tylko człowiek dla samego siebie
a nie powinien

[eka]

Zamknięte, izometryczne tetrastychy. Rymy w układzie abab, niedokładne, aż do jednokrotnego zatarcia w ostatniej zwrotce, średniówka niekonsekwentna, zaburza rytm, rozbija schemat rytmiczny.
Warsztat poprawny.

Treść. Ironicznie o naiwnych, ale konsumpcyjnie nastawionych kobietach, zdolnych jednakże zauważyć (brak obiecywania gruszek na wierzbie), że zapewnienia były możliwe do spełnienia.
Użycie frazeologizmu dać kosza w odniesieniu do kolegów spowodowało, że parsknęłam śmiechem, mam nadzieję, że adresat wynurzeń peelki nie dlatego nie spełnił swych obietnic.

obiecałeś się uczyć kultury

Umieszczenie zaimka zwrotnego między dwoma bezokolicznikami niezbyt fortunne, bo się zamyka średniówkę, automatycznie budując wyrażenie: obiecałeś się a nie obiecałeś --> co/komu/kiedy.

Przesłanie wiersza: peelka na własnej skórze zrozumiała złudę dawnej radości, bo obiecanki cacanki a głupiemu radość.

Adminie, mam nadzieję, że komentarz uznasz za merytoryczny, pisany z odpowiednim dystansem wobec wiersza.
Pozdrawiam.

[nienażarty]

jako tekst kabaretowy jest super
jeśli sobie wyobrażę, że mówi to taka dama w wieku dobrze balzakowskim, rozczarowana życiem i na drobnym rauszu to właśnie potknięcia idealnie się komponują
przepraszam za mniej merytoryczny komentarz zachowałeś podział 4/3/3

tylko deski nie obsikaj

[coobus]

Ja też ci życzę z góry powodzenia
gdy po piwie na stronie poszukasz wytchnienia

Naobiecywałeś, niczym w kampanii wyborczej. A wiersz rzeczywiście w klimacie kabaretowym, tylko z tych dawnych kabaretów literackich, nooo... nawet jeszcze z Podwieczorku Przy Mikrofonie (pamiętam tam i teksty Mrożka).
Uśmiechnąłem się i za to dziękuję.

[Ewa Włodek]

ot, kobieta! Zapamięta i rozliczy, nawet po brylantowych godach! Fajnie to pokazałeś, Skarańku...

moc serdecznego...
Ewa

[Leon Gutner]

Ech mazury obiecać komuś i nie dotrzymać słowa ? !!
Toż to zbrodnia przeciwko tej krainie .
Strata niepowetowana.

Wszystko inne schodzi na dalszy plan .

Z przymkniętym okiem w Skaraniowym stylu, dosadnie , uważnie, solidnie .

Dobra poetyka.
Tylko czytać i radować zmysły - nawet jeśli " Lania w stanie " czar wciąż w Leonie siedzi .

Z uszanowaniem L.G.

[Malwina]

Oj, tak, wszystko prawda, pamiętam każde słowo, co mi mówił, dziękuję, że przypomniałeś.

[Liliana]

no tak, obiecanki cacanki, a naiwnej radość,

[skaranie boskie]

bardzo gorzkie
tak gorzki może być tylko człowiek dla samego siebie
a nie powinien

Bez przesady, Leszku.
To raczej ogólnie wesołe miało być. Taka gorycz prześmiewcza.
Może na osłodę?

średniówka niekonsekwentna,

Pozwolę sobie zauważyć, że jest idealnie 4/3/3, co zresztą dostrzegł Nienażarty.
Nie na żarty dostrzegł...
Tak ułożona średniówka absolutnie nie zostaje naruszona zaimkiem zwrotnym.
Masz rację natomiast co do treści i przesłania. Dokładnie taki był zamysł.

mam nadzieję, że komentarz uznasz za merytoryczny, pisany z odpowiednim dystansem wobec wiersza.

Odpowiedni tak, ale pisany ze zbyt małym dystansem.

jako tekst kabaretowy jest super
jeśli sobie wyobrażę, że mówi to taka dama w wieku dobrze balzakowskim, rozczarowana życiem i na drobnym rauszu to właśnie potknięcia idealnie się komponują

No i właściwie sobie wyobraziłeś.

tylko deski nie obsikaj

Postaram się...

Uśmiechnąłem się i za to dziękuję.

Ależ nie ma za co, Coobusie.
Chciałem, żeby każdy, kto przeczyta, się uśmiechnął.

ot, kobieta! Zapamięta i rozliczy, nawet po brylantowych godach!

Nawet w piątym wcieleniu...
Miło Cię gościć, Ewo.

Z przymkniętym okiem w Skaraniowym stylu, dosadnie , uważnie, solidnie .

A tego nie wiedziałem...
Dzięki, Leonie, za łaskawe spojrzenie.
Odwzajemniam koniecznie czerwonym...

pamiętam każde słowo, co mi mówił, dziękuję, że przypomniałeś.

Tylko mu nie mów, że to ja przypomniałem.
Chcę jeszcze pożyć...

no tak, obiecanki cacanki, a naiwnej radość,

I tak ma dobrze.
Gdyby chodziło o naiwnego, na radości mogłoby się nie skończyć.


Dziękuję Wam wszystkim za napisanie słowa pociechy pod adresem autora, który trochę się bał publikować to arcydzieło.
Jak widać, nasi Użytkownicy potrafią merytorycznie i konstruktywnie krytykować wiersze.
A przy okazji przepraszam za kolejne zaniedbanie się w komentowaniu Waszych utworów. Obiecuję się poprawić.