kurant-owy

[Pier]

niebo płacze a przecież
nie jest winne nic ziemi
za mdłą ciszę w klarnecie
za zły dotyk nadziei

ciągle rwiemy owoce
sprośnym sykiem zaklęci
żeby żyć szybciej mocniej
bez wyrzutów pamięci

prowadzani przez morza
utytłane cierpieniem
chcemy mieć nienajgorzej
i móc rzucać kamienie

wciąż jest kilka czarownic
do zepsucia od głowy
kilku wiary niegodnych
jak ten wiersz kurantowy

niebo płacze bo lubi
zapach ziemi sprzedanej
więc musiałem się zgubić
aby mieć własny amen

[Leon Gutner]

Łatwo jest zgubić - o wiele trudniej znaleźć .
Leo znajduje w takich wierszach i takiej poetyce prawie wszystko czego szuka w poezji .
Kurant bije siódemką - wrażliwie i przejmująco .
I właściwie - amen

Gratuluję Pier .

Z największą przyjemnością L.G.

[nienażarty]

ładnie a ja dodam:

szukam siebie codziennie
wśród hałasów jazgotów
rady wokół bezcenne
lecz ja ciągle nie gotów

aby użyć choć jednej
zwykłej szarej komórki
więc przerabiam bezwiednie
historyczne powtórki

[EdwardSkwarcan]

ciągle rwiemy owoce
sprośnym sykiem zaklęci
żeby żyć szybciej mocniej
bez wyrzutów pamięci

Świetny

[Ewa Włodek]

no, jest refleksja, jest! Niby w takiej lekkiej, melodyjnej foremce, jak dźwięk kurantu, a myśl - przednia! Zaś czarownice do zepsucia od głowy - super!

pozdrawiam serdecznie...
Ewa

[coobus]

za mdłą ciszę w klarnecie
za zły dotyk nadziei

i za ten zachęcający początek i za całą resztę . Trzymasz równą, dobrą formę.

[Henryk VIII]

Nasuwa mi się tu obraz węża z rajskiego ogrodu, gdy piszesz:" ciągle rwiemy owoce
sprośnym sykiem zaklęci".
Zakończenie jak lubię: : "więc musiałem się zgubić
aby mieć własny amen" - z kropelką ironii.

H8