Powój przy drodze

[Ewa Włodek]

Jesteś jak źródło, w którym mądrzy ludzie myją twarze, a głupcy - nogi (fragment pewnej charakterystyki)

Cierpiąca. I cierpliwa. Robiłaś, co mogłaś:
dziel się ostatnim kęsem; uważaj; nie kalecz;
niech za twoją przyczyną nikt nigdy nie płacze –
mówiłaś, za zły szeląg płacąc czystym złotem.

Moja niewdzięczność - ciernie. Czuję, że cię boli,
i chcę ten ból zachować jak pamięć o tobie.
Jeśli możesz - nie odchodź, bo co sama zrobię,
czy znajdę dobrą drogę, gdy wejdę w ciemności.

Dziś tak bardzo bym chciała, gdybym tylko mogła,
myślą zapalić jasną, magiczną pochodnię -
przewodniczkę do miejsca, gdzie by niezawodnie
przestał cię szarpać każdy, wiedząc, żeś bezbronna.

[coobus]

Wiersz charakterystyczny dla Ciebie, Ewo. To dobrze. Przenosi to, co w Twoich wierszach zawsze zachwyca. I muska pewną tajemnicą, jak zawsze sugerując coś schowanego w cieniu, o czym wiesz tylko Ty. Słowa pięknie niosą.
Popatrzyłem nieco dłużej w motto, bo ono kłóci się akurat z moją filozofią postrzegania świata - tych, co myją w źródle nogi, nie nazwałbym głupcami, ani gorszymi od tych pierwszych. Nie przekonuje mnie to, ale ta uwaga nie ma nic wspólnego z Twoim wierszem. Jest taki, na jaki zawsze czekam.
Pozdrawiam, Ewo.

[anastazja]

przestał cię szarpać każdy, wiedząc, żeś bezbronna.

- utulona pięknym słowem - pozdrawiam. Ewuniu

[Alek Osiński]

Dobry opis trudnego związku, z natury - kaleczenie mimo woli,
ale w tle wyraźne pragnienie ukojenia, chęci obrony jako zadośćuczynienia,
nieme relacje jakich jesteśmy często świadkami, nawet nie zdając
sobie sprawy - w gruncie rzeczy chyba wszyscy jesteśmy bezbronni
wobec nieuniknionego, tylko nie wszyscy za nim nadążamy...

[Patka]

Też mi się podoba, mimo sporej ilości słów-banalików (ciemność, ból, płacz, ciernie, droga, pamięć), na szczęście nie są one aż tak bardzo odczuwalne w tekście. Bardziej mnie razi użycie "tak" w ostatniej strofie, zawsze lubię wtedy autorowi zadawać pytanie: tak, czyli jak bardzo? Wolę czytać: "Dziś najbardziej bym chciała" - może i to nieprawda, może podmiot chciał czegoś jeszcze bardziej, ale lepsze dla mnie to niż na siłę wciśnięta podpórka.

Z reszty bym nic nie zmieniła, czyta się gładko, jest ładny rytm, ładne rymy. Z technicznych rzeczy dodałabym przecinek na końcu pierwszego wersu ostatniej strofy, żeby zamknąć wtrącenie.

Zakończenie najlepsze.

Pozdrawiam
Patka

[eka]

Mądrze i wzruszająco o spersonifikowanej miłości, takiej co wytrąca z siebie każdą nienawiść, zło.

[Ewa Włodek]

Popatrzyłem nieco dłużej w motto, bo ono kłóci się akurat z moją filozofią postrzegania świata - tych, co myją w źródle nogi, nie nazwałbym głupcami, ani gorszymi od tych pierwszych.

no, popatrz, Coob, a ja widzę tych "głupców, myjących nogi w źródle" - jako tych, którzy bezmyślnie niszczą coś, co może nieść pożytek wielu innym. Popatrz, jak to nieraz proste zdanie może być zrozumiane rozmaicie. (Nawiasem mówiąc, takie zdanie, nie pod adresem mojej peelki wprawdzie, lecz pod adresem autorki, wypowiedział człowiek nie z naszego kręgu kulturowego. Uważam, że to zdanie bardziej przystaje do Niej, niż do mnie...

i bardzo się ciesze, że znalazłeś u mnie coś dla Siebie...

przestał cię szarpać każdy, wiedząc, żeś bezbronna.
- utulona pięknym słowem -

oby utulona, Anastazjo, oby...

Dobry opis trudnego związku, z natury - kaleczenie mimo woli,
ale w tle wyraźne pragnienie ukojenia, chęci obrony jako zadośćuczynienia,

och, Alku, trudny był ten związek (to była moja Babcia), ale pewnie dlatego, że byłam głupim dzieckiem, a później "głupią siksą" (tak czasem mawiała, kiwając głową) i niczego wtedy nie rozumiałam. Szczególnie tego, że Ona była wyjątkowym Człowiekiem...

Bardziej mnie razi użycie "tak" w ostatniej strofie, zawsze lubię wtedy autorowi zadawać pytanie: tak, czyli jak bardzo? Wolę czytać: "Dziś najbardziej bym chciała" - może i to nieprawda, może podmiot chciał czegoś jeszcze bardziej, ale lepsze dla mnie to niż na siłę wciśnięta podpórka.

to ja bym Tobie pewnie odpowiedziała, Patko, że "tak bardzo, że bardziej, niż najbardziej", i to by pewnie była najprawdziwsza prawda. A tak serio-serio - "tak bardzo" to przecież kolokwializm, a cały ten wiersz utkany jest banałami i kolokwializmami, jako, że budowałam go jak emocjonalna, "rozedrganą" wypowiedź. Ale - rzecz jasna - rozważę Twoją propozycję.

Z technicznych rzeczy dodałabym przecinek na końcu pierwszego wersu ostatniej strofy, żeby zamknąć wtrącenie.

no, i tak zrobię, jak radzisz.

Zakończenie najlepsze.

a tym nie na prawdę ucieszyłaś, bo właśnie taki miałam zamysł...

Mądrze i wzruszająco o spersonifikowanej miłości, takiej co wytrąca z siebie każdą nienawiść, zło

bardzo się cieszę, Eko, że tak odbierasz sens, i tak sobie myślę, że wielką jest szkodą, że człowiek tak późno nieraz dojrzewa do takiej miłości...


Drodzy Państwo, najpiękniej Wam dziękuję, że wstąpiliście, pobyliście chwilę i podzieliliście się ze mną Swoimi refleksjami i powiedzieliście tyle dobrych, mądrych i konstruktywnych słów.
Samo dobro do Was posyłam
Ewa

[Qń Który Pisze]

mówiłaś, za zły szeląg płacąc czystym złotem.

Tak się najczęściej składa że ci, którzy odchodzą - nie mają powodów do pisania wierszy, natomiast ci, którzy zostają... piszą je czasami przez całe życie ale machina sprawiedliwości i standardowego bilansu uczuć, dojedzie kiedyś i tych odchodzących, zatem, co by nie powiedzieć... w efekcie wiersze piszemy wszyscy. Twój jest ciepły, dojrzały, jak jesień w najpiękniejszej szacie. Jesień, to piękna pani, która potrafi nawet "wymanewrować" wiosnę
Podabało się Qniowi, bo Qń, to taki wierzchowiec w jesiennym kapeluszu, który uwielnia jesień ale i wiosnę potafi zmysłowo... "przegalopować"

[januszek]

Jesteś jak źródło, w którym mądrzy ludzie myją twarze, a głupcy - nogi (fragment pewnej charakterystyki)

Popatrzyłem nieco dłużej w motto, bo ono kłóci się akurat z moją filozofią postrzegania świata - tych, co myją w źródle nogi, nie nazwałbym głupcami, ani gorszymi od tych pierwszych. Nie przekonuje mnie to,

a ja widzę tych "głupców, myjących nogi w źródle" - jako tych, którzy bezmyślnie niszczą coś, co może nieść pożytek wielu innym

Przepraszam że się wcinam[(być może) między wódkę a zakąskę]
o ile przemycie twarzy w źródle jest jednoznaczne
to w odniesieniu do stóp już niekoniecznie
bo np.;
Jezus umywa stopy apostołom; [Jezus jako Źródło Życia]
a u Norwida zaś w wierszu "Źródło" jest:
/ ... /
Śmiech człowieka był wściekły, wymowa odrębna:
Coś jak łoskot za trumną noszonego bębna,
Którym pobrzmiewał sarkazm, chrypnąc z nienawiści:
"Patrzcie!... jak Duch-stworzenia obuwie mi czyści!..."

wszystko zależy więc od pokory lub pychy właściciela stóp
no i :
żeby nie włazić do źródła z buciorami. bo i najczystsze 'upapla' się w błoto

Ewo za resztę

[karolek]

.