Mgielne tramwaje

[alchemik]

Wczesnym porankiem, gdy słońce wstaje,
przybądź w kreślone pętlą rozstaje,
gdzie się zbierają zwiewne upiory,
aby powitać mgielne tramwaje.

We mgle się snują z błędnym uporem,
w oparach smutku, wpatrzeni wzajem
w twarze znużone i troską chore.
A tu! Wpływają już swoim torem,

a na ich grzbietach skry trzeszczą, błyszczą,
wężowe bestie, senne potwory,
dzwonią i mlaszczą otwartą paszczą,
mgielne upiory połykać zaczną.

Pędzą do pracy zjawy zmęczone.
Pętlę rozstajów wrony przywłaszczą
i pożegnają, schrypniętym tonem,
mgielne tramwaje, już nasycone.


J.E.S.

[Leon Gutner]

Poczytałem z przyjemnością .

L.G.

[Gloinnen]

Podoba mi się ten wiersz, połączenie stylistyki retro z dość nowoczesnym tematem.
Lubię takie przejścia między rzeczywistościami - tutaj miejska codzienność miesza się z elementami fantastycznymi i z demonologią.
Gratuluję wyobraźni. Jakbym widziała te mgielne bestie, trzaskające iskrami w ciemności zimowego poranka. (Mieszkam niemal tuż przy pętli, hi hi.)


Pozdrawiam,


Glo.

[alchemik]

Podoba mi się ten wiersz, połączenie stylistyki retro z dość nowoczesnym tematem.
Lubię takie przejścia między rzeczywistościami - tutaj miejska codzienność miesza się z elementami fantastycznymi i z demonologią.
Gratuluję wyobraźni. Jakbym widziała te mgielne bestie, trzaskające iskrami w ciemności zimowego poranka. (Mieszkam niemal tuż przy pętli, hi hi.)


Pozdrawiam,


Glo.

A w jakim mieście, Glo?

Ja je widywałem niemal każdego poranka.

I to fascynujące jak wynurzały się z mgły, a z powodu oblodzenia, bądź skroplenia na przewodach sypały co chwilę iskrami.
I te duchy na przystanku.

Ja mieszkam w Gdańsku.

[Malwina]

Niezależnie od wszystkiego, dobry wiersz do ćwiczenia dykcji.Pozdrawiam:)

[she]

Klimat wiersza zasysa czytelnika do środka
Jestem tam, czekam, patrzę jak się wyłaniają z porannej mgły.

[coobus]

Melodia, rytm, bogactwo przekazu jak u Tuwima. Odpaliłeś dobrą rakietę, choć wygląda jak tramwaj. Szczególnie właśnie melodia... A to:

Są pętle piękniejsze niż inne,
gdzie szumi z daleka rzeka...
Tam zajeżdża tramwaj
nadziei niewinnej
i na ten tramwaj ktoś tam czeka.

To dla odmiany Osiecka, zapamiętana....
Gratuluję Ci tego wiersza

[Stella]

Obrazowo. U nas tych tramwajów multum. Jeżdżą sobie po splątanych sieciach.
Skojarzyło mi się a propos, bardzo lubię tę piosenkę
https://www.youtube.com/watch?v=d6B-NzWsiFY

[tabakiera]

Wiersz pisany za czasów, kiedy byłeś skromnym autorem, bez sodowej i różnych czynników oraz inspiracji padających na gust oraz płodność (twórczą, oczywiście).
Teraz (w zasadzie od dłuższego czasu) często wrzucasz, co ślina na język przyniesie.
To daje ilość, szkodzi jakości.

Tramwaje są mistrzostwem.

PS: A, żeby nie było. Inspiracja wierszem Szymona świetna (kochanie się z wierszem).
Tylko poszedłeś na łatwiznę.

[Mchuszmer]

Sam już miałem to wyciągnąć (jeden z moich ulubionych portalowych tekstów), więc wyjątkowo popiszę pod jednym z utworów, które 'sobie' ostatnio wyskoczyły (i sam się nadziwię, że tak mało miał komentarzy).
Bo to taki wiersz, który się z Tobą kojarzy błyskawicznie, bij, zabij :-) Ciekawe, czy wkurzasz się na to, jak np. Wodecki na fakt, że go kojarzą głównie z Pszczółką Mają - bo może wyżej cenisz rozbudowane formy naszpikowane astrofizycznymi terminami? Tego nie wiem, ale ja wole ten i parę innych wujka Beorna (i był chyba pierwszym Twoim lirykiem, który komentowałem).
Świetne brzmienie, obrazy, układ rymów, klimat; impresja chwili. A skrzące się życie z musu mgłę rozcieńcza, taki tramwaj rzeczy.