Wczorajsze i nowe wyspy

[coobus]

odnajdę słowa mogę obiecać
odnajdę słowa
co śpią jak koty miękko wtulone
w ciepłe półcienie
poddane błogiej nieświadomości
w swych kocich głowach

odnajdę słowa oparte lekko
o przebudzenie

jak te wczorajsze zawstydzonymi
zmyte falami
gdy nocą morze nas odnalazło
na piasku złotym
i te wcześniejsze co zbudowały
most między nami

odnajdę słowa i przyprowadzę
wsparte pieszczotą

a te pieszczoty bezludne jeszcze
jak nowe wyspy
i za starymi też zatęsknimy
niespodziewanie
za tymi w parku tymi na schodach
w taflach przejrzystych
wśród obcych mebli straszących chłodem
w cudzym mieszkaniu

odnajdę słowa co poprowadzą
po życie piękne
depcząc po wrzosach wybarwiających
nowe kobierce
wpleciemy jesień w kosmyki lata
idąc pod rękę
za młode wiersze skromnie odpłacę
niemłodym sercem

Dodano -- 08 sty 2015, 10:52 --

W uzupełnieniu:

Wiersz napisany w marcu 2010 roku. Nie jest wysokiego lotu. Przypominam go dlatego, bo znalazł miejsce w opowiadaniu "Zakątek starych psów", zamieszczonym w dziale prozy.

[em_]

A ja uważam, że to całkiem dobry wiersz.

[Nalka31]

odnajdę słowa mogę obiecać
odnajdę słowa
co śpią jak koty miękko wtulone
w ciepłe półcienie
poddane błogiej nieświadomości
w swych kocich głowach

odnajdę słowa oparte lekko
o przebudzenie

Ująłeś mnie tym początkiem Coob, kocim wątkiem, ale tak naprawdę ważniejsza jest treść przekazu.

jak te wczorajsze zawstydzonymi
zmyte falami
gdy nocą morze nas odnalazło
na piasku złotym
i te wcześniejsze co zbudowały
most między nami

odnajdę słowa i przyprowadzę
wsparte pieszczotą

I kolejna zwrotka, która się tuli do człowieka, uspokaja i jest idealna na pochmurny dzień.

Nie mów zatem, że to nie jest dobry wiersz.

Ciepło pozdrawiam.

[Leon Gutner]

Jeśli to nie jest wiersz wysokiego lotu drogi autorze to dzisiaj wychodzą spod twojego pióra wyłącznie arcydzieła.
Pomijając zdanie powyżej ... to wiersz to forma to klimat to temat to nastrój to sposób zapisu za jaki hołubił cię będę Coobi na wszystkich odpustach .

Na niskim pułapie nie widać obiektów na radarze ... a w serce trafiają z dokładnością do jednej aorty.

Ewolucja Leona pisałeś niedawno .

Dali tam - sporo się jeszcze muszę od ciebie nauczyć

Z największą przyjemnością L.G.

[EdwardSkwarcan]

odnajdę słowa co poprowadzą
po życie piękne
depcząc po wrzosach wybarwiających
nowe kobierce
wpleciemy jesień w kosmyki lata
idąc pod rękę
za młode wiersze skromnie odpłacę
niemłodym sercem

Ten fragment sobie wybrałem
Brawa

[anastazja]

odnajdę słowa i przyprowadzę
wsparte pieszczotą

wpleciemy jesień w kosmyki lata
idąc pod rękę
za młode wiersze skromnie odpłacę
niemłodym sercem

nic nie powiem coobi. Połknęłam i zamilkłam.

[Qń Który Pisze]

Można dyskutować nad spontaniczną formą wiersza ale piękna ci tutaj siła i dostatek i takiej miękkiej kociej łapki autora, którą potrafi rozmiękczyć nawet wodę a cóż dopiero czytelnika, który po przeczytaniu ma wrażenie, że słowo łasi się do niego kocim grzbietem

[coobus]

Coraz trudniej wyciągać mi z archiwum stare wiersze, bo robię się teraz bardziej krytyczny wobec nich. Ale są, gromadka rozkrzyczanych dzieciaków. Cieszą autora. I jeśli cieszą jeszcze kogoś więcej, to ważne.
Te pierwsze, kiedy zaczynałem i straszyłem patosem, były chyba najcieplej odbierane. Pamiętam o tym. Ale... panta rei.
Dziękuję komentującym. Myślę, że ten wiersz delikatnie, niemal enigmatycznie, wkomponował się we wspomniane opowiadanie. Pozostał w tle. Nie przeszkadzał.

[Miladora]

Nie jest wysokiego lotu.

A mnie się wydaje, że jest całkiem przyzwoitego.
Nawet więcej - ma to coś, co nieodmiennie potrafi ująć - liryczne piękno, płynność i klimat chwytający za serce.
Więc nie opowiadaj takich bajek, Coobusku.

Miłego

[coobus]

A mnie się wydaje, że jest całkiem przyzwoitego.

Przywracasz mi wiarę. Bo jak mógłbym Ci nie wierzyć, Milo