nie ma piwa na pustyni

[skaranie boskie]

Nie ma piwa na pustyni

Gorączka pali trzewia, płuca ledwie jęczą,
śladami kroków znaczę upalne południe;
ach, znaleźć choćby strumyk, chociaż pustą studnię,
nim oczy całkiem wyschną i nogi się zmęczą.

Ocean szczęścia śni się - zielona oaza -
pagórek jeszcze jeden, parę ziaren piasku;
pragnienie samo gaśnie wśród radosnych wrzasków.
Wzniesienie mijam, patrzę - nic nie widząc, padam.

Okrutna susza dławi, mąci myśli w głowie;
spękane, drżące gardło, bezsilne, żałosne -
jak gdyby je ktoś przebił jadowitym ostrzem.

Raz jeszcze bym się zerwał, przed horyzont pobiegł,
w spienionym, bursztynowym zatopił się chłodzie…
Kto mówił, że tak łatwo będzie na detoksie?



Viersen (DE)
24 styczeń 2015


skaranie boskie

[coobus]

Trochę czasu spędziłem w Gruzji, gdzie wznosiłem taki toast: przez pustynię idą osły. Dzień, drugi, piąty... nie mają już siły się wlec, spalone słońcem, z jęzorami na wierzchu. Patrzą, a tu przed nimi ukazały się dwie beki - jedna z wodą, druga z wódką. Resztką sił rzuciły się do tej wody, powpadały, potopiły się z tej łapczywości. A my, przyjaciele, nie bądźmy jak te osły. Napijmy się wódki.
Gruzińskie toasty to piękna literatura (nie mylić z literaturą piękną).
Ten wiersz pewnie inspirowany był Dakarem, tak mi się wydaje. Przeczytałem z przyjemnością

[Leon Gutner]

Nie przypominam sobie Małpko abym takie formy u ciebie czytywał .
Tym bardziej zaskoczyłeś Leona
Ale treści podobne czytywałem nie raz .

Z uznaniem bo i płynie się przez wersy jako ta wódka przez gardło .
Poczuć mus .

Z uszanowaniem L.G.

[skaranie boskie]

Nie przypominam sobie Małpko abym takie formy u ciebie czytywał .

No to musi pamięć Waszmości szwankuje, małpa bowiem już się rozpisywała sonetem.
Fakt, że lepszym od powyższego, ale jednak formą jednakim.
Mimo wszystko fajnie, że się płynie, choć na detoksie ponoć nie wolno...

Coobusie, toast zabieram do kolekcji.
A z rajdem Dakaru mam jeno tyle wspólnego, że czasem mnie suszy...
Co widać w wierszu.

[Ewa Włodek]

ech, Robert, a toś mnie uradował! Sonet jak się patrzy, a - że tak rzeknę - wydźwięk humorystyczny. Choć może się mylę, ale zdeklarowanych i zasłużonych użytkowników detoks może być dramatem na miarę Szekspirowską


z uśmiechem...
Ewa


A zaś ad vocem Coobusa: w okolicach stanu wojennego dane mi było uczestniczyć w posiedzeniu grup mieszanych, bo dawny szkolny Kolega, który na parę dni dostał pod opiekę dwu naukowców z Sojuza (którzy pojawili się w Jego instytucie w ramach wymiany naukowej, bla, bla, bla) i miał im pokazać kulturalne atrakcje Krakowa, zaś językiem naszych wschodnich sąsiadów władał jako-tako w zakresie ruszczyzny technicznej, uprosił mnie (wiedząc, że ja mówię po rusku biegle), bym była im za przewodnika. No, i byłam, i pokazałam im, co było do pokazania, a później wylądowaliśmy we "Francuskim", gdzie doszło do scysji na tematy ideologiczne między mną, a jednym z gości, który był Wielkorusem. W efekcie Kolega gościa zabrał mi sprzed oczek, ale zostawił mi drugiego gościa - Gruzina. I się zaczęło! Nie powiem, co, bo starej damie nie uchodzi, ale powiem tylko, że nasłuchałam się gruzińskich toastów, oj nasłuchałam! I przytoczę jeden: Statek pasażerski uległ katastrofie i w wodzie znalazło się mnóstwo rozbitków. Jeden modli się głośno: Panie Boże, spraw, żeby przypłynęło do mnie przynajmniej tyle belek ratunkowych, ile razy zdradziła mnie żona! No i nic do niego nie przypłynęło, i utonął. Więc my, panowie, pijmy za to, żeby nasze żony zawsze ratowały nas z opresji.
Dla Obu Panów:

[januszek]

[Qń Który Pisze]

To bardzo udny sonet o pragnieniu...
A rura pali, jak transyberyjski gazo... ciąg browarny

[skaranie boskie]

Sonet jak się patrzy,

Jak się słucha też sonet.

może się mylę, ale zdeklarowanych i zasłużonych użytkowników detoks może być dramatem na miarę Szekspirowską

Może, wiem coś o tym.
Dziękuję za opinię i kolejny toast do kolekcji.

Tys piknie!

To bardzo udny sonet o pragnieniu...

Mam dylemat, Qniu.
Domyślam się, że w podkreślonym przytrafiła Ci się literówka, niestety, domyślam się również która... Zapewne brakuje n na początku, choć milej byłoby, gdyby jednak a w środku.
Tak, czy owak miło mi, że przeczytałeś, zwłaszcza, jeśli pierwsza wersja omyłki jest prawdziwa.

[januszek]

To bardzo udny sonet o pragnieniu..

nudny albo cudny?
oto jest pytanie!

[skaranie boskie]

Jest jeszcze jedna opcja, Januszku.
Z "a" w samym środku.