żeby żyć

[skaranie boskie]

Żeby żyć

Tamta wiosna wciąż słońcem odświeża poranki -
niby przeszła, a przecież wciąż strojna w baldachim
z kwiatów. Żółte bukiety nieledwie rozkwitłych,
słabych, niczym jej chłodne, słoneczne przebłyski,
jakby śpiących żonkili, na twoich ramionach
malarz pędzlem uwiecznił. Olejna odsłona
w zdobnych ramach ogrodu, bo właśnie tam stałaś,
młoda, piękna i naga – ulotna jak zjawa.

Tamta wiosna przyrzekła tak wiele radości,
niemal pewien już byłem, że zacznie się wznosić
w słońce – choć wciąż uśpiona, jeszcze chłodna, zda się –
czyżby chciała zapomnieć o miejscu i czasie?
Teraz wraca wspomnieniem po śladach na śniegu.
Może pragnie odnaleźć najdrobniejszy szczegół,
cień dnia zapomniany wśród zielonych harców
z kopnej bieli wydobyć i wręczyć w podarku?

Ach! Cóż z wiosny od kiedy ciągle mało życia,
odkąd czucie i wiara przepadły w odkryciach?
Gdzie dziś siła, co sprawi, że wróci, co było -
w świecie pełnym niczego zechce zrobić wyłom,
abyś mogła kolejne dni, jak tamtą wiosnę,
witać licem zdobionym delikatnym pąsem?

Tamta wiosna podpowie – tak już jest w naturze –
żebyś zacząć żyć mogła, pierwej musisz umrzeć…


San Zenone Degli Ezel (IT)
5 luty 2015



skaranie boskie

[Leon Gutner]

Końcówka smutna ale wszystko przed nią pokazuje jak sprawne jest twoje pióro Małpko .
Bardzo lubię czytać wiersze pisane takim stylem i formą .
Poza tym pięknie , lirycznie , wiosennie plus mój lubiony temat uczuć i odczuć .

Z największą przyjemnością L.G.

[Gloinnen]

Piękny wiersz, piękna romantyczna stylizacja w Twoim starym, dobrym, skaraniowym wydaniu.

cień dnia zapomniany wśród zielonych harców
z kopnej bieli wydobyć i wręczyć w podarku?

Urokliwy obraz...

A tym forumowym leniuchom pewnie nie chce się nawet przeczytać!

To na pohybel im!
I za udaną poezyję, oczywiście!

[Nalka31]

Urokliwy obraz...

A tym forumowym leniuchom pewnie nie chce się nawet przeczytać!

To na pohybel im!

O przepraszam, są tacy co czytają. A na pohybel to ja też wypiję, tyle że smutkom.

Ładny wiersz Skarańku, pełen obrazów.

Tamta wiosna podpowie – tak już jest w naturze –
żebyś zacząć żyć mogła, pierwej musisz umrzeć…

W sedno.

Pozdrawiam serdecznie.

[Miladora]

Prowadzenie narracji za pomocą dystychów wcale nie jest takie proste, gdyż łatwo może się przerodzić w monotonną klepaninę. Ty się jednak przed tym ustrzegłeś, umiejętnie operując przerzutniami.
W rezultacie powstał całkiem nastrojowy wiersz w uroczej, chociaż dość staroświeckiej konwencji.
Ale ja lubię takie wiersze, bo mają klimat i tę dozę romantyzmu, którego już coraz mniej we współczesnym świecie.

Miłego, Skarańku

[Nicol]

Prawda . Żeby było potem ... musi być najpierw ...

[skaranie boskie]

Końcówka smutna ale wszystko przed nią pokazuje

Tak to już jest z tym pokazywaniem, Leonie.
Nie zawsze wszystko się uda pokazać, czasem jednak widać więcej, niż byśmy chcieli.
Dzięki za miłe słowa.

Piękny wiersz, piękna romantyczna stylizacja w Twoim starym, dobrym, skaraniowym wydaniu.

I z czego mam się cieszyć bardziej?
Chyba jednak z tego, że Ci się podoba, choć w zamierzeniu wcale nie miał być stylizacją. To taki mój sposób na wiersz, zapożyczony z innej epoki, ale ulubiony.
Naprawdę się cieszę, że znalazłaś w nim coś dla siebie.

Ładny wiersz Skarańku, pełen obrazów.

Trochę to nielogiczne, wiersz pełen obrazów. Jakbym malarzowi powiedział, że jego obraz jest pełen wierszy, ale ta nielogiczność ma sens. Miały być obrazy i - skoro tak piszesz - musi są.
Dzięki, żeś dostrzegła.

Prowadzenie narracji za pomocą dystychów wcale nie jest takie proste

Oj, chyba coś wiem o tym...
I cieszę się, że znalazł się ktoś, kto to zauważył.

całkiem nastrojowy wiersz w uroczej, chociaż dość staroświeckiej konwencji. Ale ja lubię takie wiersze

Ja też.

Prawda . Żeby było potem ... musi być najpierw ...

I odwrotnie, Nicol. I odwrotnie.

[anastazja]

O, jak pięknie! Mówiłam, że do twarzy Ci Skaranku w rymowanych

Tamta wiosna podpowie – tak już jest w naturze –
żebyś zacząć żyć mogła, pierwej musisz umrzeć…

Do zapamiętania.
Pozdrawiam.

[coobus]

I mnie też przekonałeś do tego wiersza. Trzynastozgłoskowiec to dobry wybór, z delikatnie wyciszonym rymem.Ładnie i nie agresywnie prowadzone myśli. Czyta się z przyjemnością.
Przypomniał mi się początek mojego wiersza "żeby żyć, trzeba ziemię poczuć". Nie pamiętam nic więcej, może kiedyś go odnajdę. Tak jakoś skojarzyłem
Pozdrawiam.

[skaranie boskie]

Mówiłam, że do twarzy Ci Skaranku w rymowanych

Mówiłaś, Anastazjo, mówiłaś...
Dzięki za czytanie i opinię.

Przypomniał mi się początek mojego wiersza "żeby żyć, trzeba ziemię poczuć". Nie pamiętam nic więcej, może kiedyś go odnajdę.

Mam nadzieję, że to nie jest czek bez pokrycia, tylko zapowiedź kolejnego, dobrego wiersza Coobusa, który niebawem przeczytamy.