wyszronienie

[coobus]

tranquillo
ma non troppo

ja już piano piano
wybarwiam dopełnienie lampą wygaszaną
spływającą kręgami po jesiennej szybie

tak bardzo chciałem długo
tak bardzo prawdziwie


wciąż pozostaję ślepcem o duszy żebraka
noszącym szron na głowie jak koronę złotą
którego wysrebrzają ukryte w kryształach
kroki czasu mierzone słonecznym nawrotem

inne niebo dziś dla mnie osiada na drzewach
podtrzymując krwawienie gęstniejących soków
spełniona niespełnieniem przestrzeń się otwiera
zaprasza dni świetliste na spotkanie mroku


riterdando
spianato

ja już piano piano
kołaczę pośród drżenia dłoni niepodanej
gardząc gorzką jałmużną ostatniej posługi
jak nieszczerą monetą

chciałem długo
długo

[Leon Gutner]

inne niebo dziś dla mnie osiada na drzewach
podtrzymując krwawienie gęstniejących soków
spełniona niespełnieniem przestrzeń się otwiera
zaprasza dni świetliste na spotkanie mroku

Że sobie zacytuję bo to piękne .
Chciałem więcej, więcej ale ...
....zostawiam sobie na kolejny raz .

Z podziwem L.G.

[eka]

Wiesz... to chyba Twój (dla mnie) najpiękniejszy wiersz.
Zabieram do listy ulubionych.

[coobus]

Ten wiersz, to nie wyraz mojego pesymizmu i świadomości powolnego wyszronienia. Był pisany na turniej z tematem "Szron". I wyszło z tego to coś - trochę białe, trochę srebrne, trochę smutne .
Leo, eka - dziękuję za przychylny odbiór

[Qń Który Pisze]

Wiersz gładki i skrojony na miarę... może wreszcie pora na sf? Nieuczesani chłopcy zawsze mieli wysokie notowania u pań... nawet wyszronieni
Jesienni panowie wcale nie muszą piano, choć szron na głowie
Ale nie wiem nic na ten temat, bom jeszcze niewyszroniony a już jesienny ale ciągle z kopyta, aż preria drży

[Miladora]

ja już piano piano

Nie tylko Ty, Coobusku.

Smutnie brzmi ten wiersz - melancholijnie i nostalgicznie.
Ale może właśnie przez to tak trafia.

Ale przy okazji zastanawiam się nad rymem do "żebraka".
Masz "żebraka/kryształy", więc dobrze byłoby pomyśleć nad większym zgraniem.
Gdyby pokombinować z tym wersem, żeby było "kryształach/w kryształach", powstałby rym zbliżony, asonans.
Może rozważysz?

Serdeczności milowe

[anastazja]

spełniona niespełnieniem przestrzeń się otwiera
zaprasza dni świetliste na spotkanie mroku

Non sono d'accordo
Ale wiersz - con grande piacere Coobi

[coobus]

Gdyby pokombinować z tym wersem, żeby było "kryształach/w kryształach"

Między pierwszą a trzecią linijką nie miało być rymu, to tylko złuda kolejnej strofy, że stwarza takie wrażenie. Ale sygnalizujesz to miejsce, napomykasz o większym zgraniu - być może masz rację, Milo. Czemu nie?
Wprowadzam drobną korektę w tym kierunku. Wprawdzie wiersz już trafił w różne miejsca, ale nic to.

Ana - Twoje pobyty w rejonie Neapolu owocują śródziemnomorskim owocem. Zadziwiasz... Dziękuje
Tobie Qniu również

[marta zoja]

... i młodym wysrebrzą się głowy... czas ucieka... wieczność czeka na nas spełnieniem... Zatrzymałam się, wsłuchując się w ciszę... dużo ciepłych myśli, na następne jutra przesyłam MZ