takie małe posunięcie...

[Podróżniczka]

rozzbroiłeś tym wyznaniem
lody w sercu odtajały
oczy widzieć znów zaczęły
blask słoneczny odbijając

rozzbroiłeś ciepłym słowem
ufność prawie już straciłam
nie sądziłam że się uda
lecz od dzisiaj wierzę w cuda

wygladało bowiem na to
że ten pociąg już odjechał
a on czekał na peronie
zobacz łzy wdzięczności ronię

nagle wszystkie niejasności
straciły wagę pozoru
życie sens odbija w treści
a z nim cały wszechświat...

[Leon Gutner]

Mankamentów ci tu sporo .
Pominąwszy treść w większości - bo np. " łzy wdzięczności ronię " albo " lody w sercu odtajały " umieszczają wiersz w głębokiej szufladzie - rytmika tu i ówdzie szwankuje.
Razi " no i tyle " ogromnie niepoetyckie.
Rymy w zasadzie poprawne - z wyjątkiem czwartej strofy gdzie - treści - mieści - zostawiają niesmak.

Myślę jednak ze jak na pierwsze spotkanie Leona z autorką nie jest źle . Błędy zawsze można poprawić i sądzę że warto, a potencjał aż kwitnie .

Z uszanowaniem L.G.

[skaranie boskie]

Ja - w przeciwieństwie do przedmówcy - nie zauważyłem chyba ani jednego rymu w utworze, ale moim zdaniem się nie sugeruj, jestem bowiem staroświecki i zauważam tylko rymy nachalnie dokładne. Co do reszty wypowiedzi Leona - popieram, zgadzam się i...
I w ogóle.