Sen o jesieni

[skaranie boskie]

Sen o jesieni


Zasnąłem pod starą gruszą
na chwilę.
Nic mnie nie martwi, nie wzrusza.
Motyle
szukają dnia w kalendarzu;
ich lato
zakwitło na skraju marzeń
poświatą.

Zasnąłem pod starą gruszą
nad ranem;
niech teraz mi noce służą
kochaniem,
gdy kwiaty ubiorą ziemię
w kolory -
ja chyba się już nie zmienię
…

Zasnąłem pod starą datą
na długo -
dziś chmurne dni winię za to,
że budzą.
Jak ekran zastygłych wspomnień
sprzed wieków,
powracam snem. Składam dłonie
w pośpiechu…


Gądno (PL)
12 kwiecień 2015



skaranie boskie

[Hosanna]

dwie ostanie strofy bardzo mi się podobają

ponadto poczułam sympatię do śniącej postaci że w jakiś ciepły sposób poznała i pogodziła się z przemijaniem ... czegoś ... a może siebie

[Leon Gutner]

Moje wiosenne sny poetyckie kształtujesz z całą pewnością .

Z przyjemnością L.G.

[misza]

Piękne. Samo śpiewa.
Jestem pewien, że gdyby Marek Grechuta
ujrzał ten tekst, napisałby do niego muzykę.
Chociaż przecież muzyka już jest.

[skaranie boskie]

poczułam sympatię do śniącej postaci że w jakiś ciepły sposób poznała i pogodziła się z przemijaniem ... czegoś ... a może siebie

Interesujące spostrzeżenie.
Dziękuję, tym bardziej, że to takie odautorskie pisanie jest...

Moje wiosenne sny poetyckie kształtujesz z całą pewnością .

Nawet nie wiesz, Leonie, jaką żeś bardzo ważną dla autora uwagę tu zamieścił.
Dziękuję.

Jestem pewien, że gdyby Marek Grechuta
ujrzał ten tekst, napisałby do niego muzykę.

Teraz toś małpie posłodził.
Wazeliniarz, normalnie...
Ale miło poczytać.

[Gloinnen]

Ładna, delikatna liryka. Wprawdzie za oknem wiosna, i kwitnie miesiąc maj, ale przemijanie i jesienne refleksje to tylko kwestia czasu. Tym bardziej, że tutaj oniryczny tytuł zapowiada rzeczywistość snu. Peel tylko we śnie żyje naprawdę, we śnie jest szczęśliwy, nie pragnie przebudzenia, powrotu do kalendarzy, zegarów, chmurnych dni.

Wspomnienia sprzed wieków przywołują myśl o reinkarancji i o deja vu. To balast minionych wcieleń, którego nie sposób zrzucić. Tym bardziej ucieczka w sen jawi się jako remedium na weltschmerz.


Pozdr.

Glo.

[Qń Który Pisze]

Wiersz bardzo ładny i liryczno-sielankowy, ale martwi mnie, że Dyrekcja zmierza w stronę Piernikowa... Grusza i jakaś tam cicha lipa...
Kwiatki i inne bławatki a gdzie żenszczyny?! Gdzie serce złamane i noce nieprzespane? Pokoje w hotelikach i staruszek portier?
Nie daj się, powiadam Ci Skaranie, bo za niedługo będą szelki, termofor i szlafmyca.
A teraz weź dwie dobrze schłodzone butelki żywcy i pooglądaj. Jedna butelka do wypicia a druga na okłady, gdyby temperatura i puls nagle skoczył...
Czasami malutki iksik ma więcej w sobie zmysłowości, niż cała liryka wszechczasów

https://youtu.be/Q6omsDyFNlk

[skaranie boskie]

Glo, widzę, że nie tylko pisać wiersze potrafisz, ale również czytać.
Twój komentarz trafia w samo sedno, widać znamy się już dobrze, albo mamy podobne doświadczenia. Dzięki, że zajrzałaś.

Qniu, ja już złamane serca mam, myślę, za sobą.
Co do nieprzespanych nocy, to powiem, że się zdarzają, jeno nie serce ich przyczyną, a zupełnie inny narząd.
Pisać jednak wolę o kwiatkach. To bezpieczniejsze.
Fajnie, że zajrzałeś i fajnie, że napisałeś:

Wiersz bardzo ładny

[Podróżniczka]

Pięknie i tyle.Skaranie boskie, czytałam Twój wiersz parę razy,aby nasycić się nim do woli.Dziękuję

[Gorgiasz]

Coś bym napisał, lecz nie napiszę, bo jeszcze rzekną żem wazeliniarz lub małpie słodzę.