Ballada na ciągu

[misza]

Za oknami świt figluje w iskrach blach cynkowych rynien.
Wszędzie smród wczorajszej wódki. W ustach metaliczny posmak
Razem z łykiem piwa na czczo, powolutku gardłem spłynie
I pozwoli krótką chwilę w niezwyczajnym świecie zostać.

Na śniadanie wino z chlebem, wyniesione z dolnej półki
Ponad parter blokowiska na wyżynę swojskiej niszy.
Przy pieczywie sprzed tygodnia jabol się jak olej żółci
Mocno grzejąc ciepłem słońca, które coraz wyżej wisi.

Wywołują się obrazki pite w rytmie przy trzech czwartych
Przez oktawę dni płukanych deszczem z dziurawego nieba.
Nie potrafię nic poskładać, a urżnięty święty Marcin
Nieobecny śpi gdzieś w niebie, bo swój płaszcz za flaszkę sprzedał.

Miły banknot zaszeleścił, więc nie trzeba będzie pościć.
Pewnie właśnie otwierają bary i wódczane sklepy;
Ruszam w drogę, porzucając szóste piętro samotności,
Żeby w knajpie do wieczora cały świat na nowo zlepić.

[Gorgiasz]

Ruszam w drogę, porzucając szóste piętro samotności,

Trzeba było napisać "ósme".

[misza]

Kiedy tutaj wklejam powyższy wiersz - kusiło

[skaranie boskie]

Dobre!
Rzekłbym radosne!
Misza, jesteś wielki, ale nie myl, proszę, więcej pięter. Nawet na ciągu.

[Leon Gutner]

Ciągnie Miszkę ostatnio do ballad .
Dla ballad tylko na zdrowie .
I dla widoków Leona akurat z czwartego piętra .
Czasami samotności .

Ruszam w drogę przez kolejne cudne strofy .

Z uszanowaniem L.G.

[misza]

Fioletowa Małpo

Już się telepię na górę

Leo,

doskocz do nas. To tylko cztery piętra wyżej

[Gloinnen]

Dobre! Takie miszowe.

Pewnie właśnie otwierają bary i wódczane sklepy;

Miszko, o ile wiem, monopole są otwarte 24h, zawsze dla potrzebujących.



Całość w charakterystycznych dla Ciebie klimatach, napisana sprawnie, tylko Żeni i Loli brakuje gdzieś między wersami. Choć ich cień pewnie przemyka po tym blokowisku.

Pozdrawiam,


Glo.

[misza]

Miło zobaczyć "awatarek" Elficy

Z tymi sklepami monopolowymi - rażące niedopatrzenie
Lola z Żenią na dłuższych wczasach.
Z pozdrowieniami

[coobus]

I znowu obrazek jak z Jerofiejewa. Wschodni aż do bólu klimat. Nawet pamiętam film dokumentalny o nim i widok z jego okna. Raz w miesiącu, w dniu wypłaty, podjeżdżała cysterna z tanim winem i prawie każdy wymieniał swój zarobek na pełne kanistry. W wielu regionach Rosji ten wzorzec wciąż obowiązuje.
Jak w tej anegdocie, gdzie sędzia pyta oskarżonych: gdzie cysterna ze spirytusem, którą ukradliście? Sprzedaliśmy. A pieniądze? Przepiliśmy...
Z pozdrowieniami dla autora i całej jego gromadki podopiecznych, którą już polubiłem, tym razem proponując kawę (którą za kilka dni razem wypijemy).

[misza]

To ja zaproponowałem kawę a la Narew!
Potem możemy już sprzedać tę cysternę ze spirytusem,
a pieniądze wydamy na jakieś zbożne cele