"Przeklęty"

[elvenoor]

Jak to jest kochać? Co znaczy to słowo?
Co miłość nam daje, jak zmienia człowieka?
Od dawna odpowiedź masz dla mnie gotową
I zaraz zaleje mnie słów twoich rzeka

Zazdroszczę ci, serio, nie zwykłem żartować
A z resztą dowcipy mi kiepsko wychodzą
Jak trzymać za rękę, z czułością całować,
By miłość wzajemna wciąż była nagrodą?

Nie zrzędzę jak baba, nie bajam jak wieszcz
Chcę tylko odpowiedź, bo sam jej nie doznam
Czy słońce się śmieje, czy skrywa je deszcz,
Po lesie przeżartym przez niebo się błąkam

Spójrz tylko na siebie, jak życie ci miłe!
Niewiele posiadasz, choć jesteś bogaty
Czasami nie wierzę skąd czerpiesz tą siłę,
Przede mną bezsilność, stagnacja i kraty

Miłości wciąż pragnę, choć smak jej daleki
Nie jestem jak wszyscy, wiem o tym zbyt dobrze
Dostojny romantyk, lecz w sercu kaleki
Zbawieniem mu będzie agonia i pogrzeb

Ja, robot, maszyna, choć wszystkim przyjazna:
Pomaga, rozmawia, doradza i żyje
Zastępstwo w zatracie? Nadzieja to żadna,
Trucizna wchłonięta, a dusza już gnije

Doceniaj swe skarby, dziewczynę przepiękną,
Nic dla mnie w tym świecie, Bóg ruszać pozwala
Nierówną w ciemnościach aleją przeklętą
Iść będę przed siebie, gdzie chłód jest i kara