Pewności nastroje

[Sede Vacante]

To pewne jest, gdy tak na mnie patrzycie,
że nie spotkamy się w salach Wersali.
Nie bójcie się – nie proszą mnie do miejsc takich,
pachnącymi, drogimi papeteriami.

To pewne, przecież widzicie,
że nie będę jutro jadł z wami przy stole.
Nie musicie ryglować drzwi złotych,
choć macie napis na czole,
że choćby marny mój dotyk,
strach i pogardę w was budzi.
Nie lękajcie się biednego poety.
On w innych pokojach, poezją dywany brudzi.

To pewne też, że jestem człowiekiem
i tak samo – wy jesteście.
Lecz czuję się zupełnie niepewnie,
gdy mi łeb odcinacie, grożąc zimnym gestem.

I po cóż się tak nie lubić,
choćbyśmy z najdalszych od siebie światów?
Czyż nie lepiej szybko się zgubić,
spojrzeniem odchodząc do swoich szczęść i dramatów?

To pewne, że zanim zniknę, cały swój czas poświęcicie,
na pytanie, skąd taki jak ja? I na cóż mu jest życie?
I pewne to – niepojęte,
dla mnie, poety-biedaka,
że choćby sekunda jest warta spojrzeń,
oskarżających degenerata.

A może kiedyś się jednak spotkamy,
w salach pysznych Wersali.
Czy wtedy już będę ładny,
i o sens mego życia nie będziecie pytali?

To pewne. Jesteśmy wszyscy,
jak jeden, z rasy człowieka.
Lecz boję się tej pewności,
co w waszych oczach, ma zwyczaj szczekać.



PO POPRAWCE:



To pewne jest, gdy tak na mnie patrzycie,
że nie spotkamy się w salach Wersali.
Nie bójcie się – nie proszą mnie do miejsc takich,
pachnącymi papeteriami.

To pewne, przecież widzicie,
że nie będę jadł z wami przy stole.
Nie musicie ryglować drzwi złotych,
choć macie napis na czole,
że choćby marny mój dotyk,
strach i pogardę w was budzi.
Nie lękajcie się biednego poety.
On w innych pokojach, poezją ściany brudzi.

To pewne też, że jestem człowiekiem
i tak samo – wy jesteście.
Lecz czuję się zupełnie niepewnie,
gdy szczujecie gniewem poety przestrzeń.

I po cóż się tak nie lubić,
choćbyśmy z najdalszych od siebie światów?
Czyż nie lepiej szybko się zgubić,
odchodząc do swoich szczczęść i dramatów?

To pewne, że zanim zniknę, cały swój czas poświęcicie,
na pytanie, skąd taki jak ja? I na cóż mu jest życie?
I pewne to – niepojęte,
dla mnie, poety-biedaka,
że choćby sekunda jest warta spojrzeń,
oskarżających degenerata.

A może kiedyś się jednak spotkamy,
w salach pysznych Wersali.
Czy wtedy już będę ładny,
i o sens mnie nie będziecie pytali?

To pewne. Jesteśmy wszyscy,
jak jeden, z rasy człowieka.
Lecz boję się tej pewności,
co z waszych oczu, jak lawa z wulkanu wycieka...

[em_]

No, ładnie..
Choć wiersz rymowany trochę mi do Ciebie nie pasuje

[skaranie boskie]

Otóż to, nie pasuje
A Wersal jest tylko jeden.
Chociaż treść niebanalna, coś mi w tym nie gra.
Czy to Sede, co się w rymy ubrał, czy może odwrotnie - rymy, co Sedego?
Nie wiem.
Może nie napisałeś rewelacyjnego poematu, ale nieproszony dam Ci radę - próbuj, próbuj...
Ale ja dziś w ogóle niewiele wiem, więc nie bierz pod uwagę mojego głosu.
Mimo to powiedz mi, czy chodzi o nastroje, czy może jednak o nas troje?

[Gloinnen]

Treść na tak, forma na nie.

[kerim13]

To byłoby całkiem dobre Sade. Bo są oryginalne środki poetyckie, jest dobrze prowadzony wątek co nie jest łatwe przy dłuższej formie, ciekawe obrazowanie i ogólnie niegłupie. Warsztat Sade. Przy rymach musi być rytmiczność. Tu gubisz ją w zasadzie przy każdym ostatnim wersie. Czytam i za każdym razem się zatchnąłem.

[Sede Vacante]

Dziś idę do pracy już więc chyba nie zdążę poprawić, ale domyślam się, że chodzi o samą rytmikę?
Postaram się ją poprawić i wrzucić drugą wersję.
Proszę też o kolejne sugestie, wskazówki itp.
Dziękuję za to, co już...

Aha. Co do "Wersali", to chodzi mi bardziej o znaczenie symboliczne. Czyli miejsca luksusowe, takie "wersale".

Ach, jeszcze jedno.
Chodziło mi - początkowo - o nas-troje.
Tak miało być.
Ale zmieniłem, bo wydawało mi się, że to za bardzo dla innych będzie zakamuflowane, pogmatwane.
A tu małpka się "kapnęła"... Brawo.

[skaranie boskie]

Napisz te Wersale kursywą i wszystko będzie jasne.
A co do rytmiki - niekoniecznie musi ona być, z tym, że w obecnej formie to raczej wolny wiersz jest, a nie tradycyjna forma rymowana. No i te rymy, Sede...
lubić - zgubić, światów - dramatów
Trochę ci one gramatyczne.

[Sede Vacante]

A bardziej łopatologicznie?
Pewnie wrzucę jeszcze nie jedną poprawkę.
Ale żeby ich nie było za wiele, mógłbym prosić o "łatwiznę" i jakieś cytowanie, oznaczenie, tych fragmentów, które są do zmiany?
A jeśli chodzi o całość stylu, to jakoś tak, jak dla "durnia".
Masę czasu - jak już pisałem - nie poddawałem się ocenie i mogę teraz czegoś nie pojąć.
Dziś, lecę do roboty. Jutro odczytam wskazówki.

[skaranie boskie]

Gdyby to był wiersz wolny, pozostałbym przy Wersalach i Nas trojach.
Skoro jednak ma być rymowany, należałoby - o czym już napisałem - popracować nad rymami, bo nad rytmiką chyba nie warto. Zresztą, prawdopodobnie wyszłaby z tego taka kaszana, że lepiej nie ruszać.
Rymy z kolei tylko niektóre są interesujące, np. jesteście - gestem, człowieka - szczekać.
Żeby coś więcej wiedzieć o rymach, należałoby zapoznać się z ich wszystkimi rodzajami i wziąć pod uwagę, że nie do wszystkiego każdy rodzaj rymu się nadaje.
Gdybym chciał być złośliwy, napisałbym - daj sobie siana z rymowanymi.
Nie jestem, więc napiszę inaczej - pozostań lepiej przy wolnych, bo te czujesz najlepiej.

[Sede Vacante]

Ok.
to ja póki co nie będę już tworzył rymowańców, bo nie ma czasu na zapoznawanie się z zasadami.
A tego też już nie poprawię, bo szkoda już kombinować.
Dziękuję za szczere opinie!
To - naprawdę - po długim okresie nie poddawania się im, jak powietrze dla mnie. A jak widać, jest co krytykować, więc i co zmieniać.