Ostatnia strona

[skaranie boskie]

Ostatnia strona

Na śnieżnym szlaku milkną dzwonki -
srebrne, jak sosen kołysanie -
zmarznięte palce i gałązki
odtają z wiosną, niewyspane.


Rzuciłem w trawę garścią wspomnień,
by nasyciły się zielenią,
by już nie były takie skromne,
jak barwy, które wśród nich drzemią.
Wnet rzucę w życie stary nałóg -
niechaj w nim ziarno zasmakuje,
potem zalegnę obok stawu -
szeptem z jesienią się umówię.

A kiedy przyjdzie pora żniwa,
pozbieram kłosy pogubione -
na stos ofiarny je nanizam,
wyślę w ostatnią świata stronę.


Viersen (DE)
19 lipiec 2015

skaranie boskie

[misza]

Coś dla Miszy
O tak! Polegiwać. Wsłuchiwać się w głosy,
których, pędząc przed siebie, nie słyszymy

[skaranie boskie]

Witaj, Miszo.
To coś, jak widać, również i dla mnie.
W końcu wiek zobowiązuje...
Lubię sielskie klimaty, lubię się wylegiwać i wsłuchiwać, choć ostatnio chyba zbyt prędko żyję (muszę się spieszyć, bo tyle jeszcze zostało do przeżycia a czasu coraz mniej) i omijają mnie ulubione chwile.
Dziękuję, że zajrzałeś.

[lczerwosz]

Co do tekstu, to rzuciłbym w trawę garść wspomnień a nie garścią. Zresztą później rzucasz w życie nałóg nie nałogiem. Taka niekonsekwencja. Lepiej chyba rzucać nałóg, bo nałogiem można w twarz rzucić, a życie, jak w trawę rzucić nałóg. Ale i garść rzucić. A garścią to zgarniać, najlepiej garściami zagarniać. No tyle.
No i mówisz, że czas się zbierać,
a tyle jeszcze zostało.
No rozumiem, a tymczasem lepiej bez mian, stale do przodu. Może trochę wolniej.

[skaranie boskie]

Widzisz, Leszku, garścią czegoś można rzucić. Gorzej z wrzuceniem do czegoś, wtedy już tylko garść.
Dlatego mogłem sobie pozwolić rzucić garścią wspomnień w trawę.
Co do niekonsekwencji - jest celowa. Ma zwrócić uwagę na żyto (cie?).
Tu już nie mogłem nałogiem, ograniczyła mnie dwuznaczność.|
Cholera, nie zmuszaj mnie, żebym instrukcję obsługi pisał!
Nie dziś!

[lczerwosz]

Wiem, można i tak i tak, subtelne różnice są między rzuceniem nałogu a nałogiem, w życie. Też sobie pomyślałem, że może być żyto a wtedy robi się rzucanie nałogiem w nałóg? Idę już, idę. Pewnie się zobaczymy na imprezce. Jeśli dam radę. Nie wiem, jak z paniami.

[skaranie boskie]

Do czorta z tym nałogiem.
Dziś się go i tak nie pozbędę.

[pallas]

Ciekawe która strona jest ostatnia, bo może ostatnia to ta pierwsza.
Wychodzi na to, że człowiek zaczynając walkę na starcie przegrywa.
Nic tego nie zmieni choćby nas kusiło.
Jak raz wpadniemy to na zawsze będziemy krążyć w nałogu czy innej czynności.
Wyzdrowiejemy? Może tak, ale na zawsze ta czynność nas naznaczy,
jak znów wpadniemy to o wiele szybciej.

[skaranie boskie]

Fajnie to zinterpretowałeś, Pallasie.
W końcu, jako autor, umarłem z chwilą publikacji.
Teraz patrzę sobie z zaświatów i widzę, że mój wiersz żyje.
Żyje komentarzami Czytelników i o to właśnie chodzi.
Dziękuję za chwile spędzone nad nim.

[Leon Gutner]

I coś dla Leona .
Ale przecież nie wszyscy mogą i powinni tak pisać.
Zamiast interpretacji - bo tę pozostawię sobie w duszy - powiem że chłonę wchłaniam i pochłaniam twoje strofy Małpko.
To " umawianie się z jesienią szeptem" - skręca mnie z zazdrości .
Niechby tak zawsze mnie skręcało

Z uszanowaniem L.G.