ZLIPCOWIAŁO, ZWIECZORNIAŁO

[coobus]

więc zwalniam... cichną kroki i dziecięce krzyki
pokornieją kasztany wiatrem kołysane
stygną w deszczu zmęczone od słońca chodniki
wyludnia się powoli ostatni przystanek
wieczór czeka jak zawsze za wytartym progiem
las pozdrawia mnie sobie znaną tylko mową
zaprasza bym na chwilę przycupnął w swej drodze
nie chce pytać o miasto z tkanką betonową

więc siadam... żegnam słońce codziennym pokłonem
daję odpocząć dłoniom wspartym na kolanach
jaskółka pętlę znaczy w locie zakręconym
dumna z tych kilku kropel które nam nagania

więc czekam... wycofany z tych myśli zawiłych
co budzą we mnie syndrom przedostatniej strony
nie znasz... właśnie przed chwilą sam go wymyśliłem
takie tam niedospanie nocy zakręconych

więc słucham... skarg ściszonych z pobliskich jagodzin
że lipiec trwa tak krótko że właśnie odchodzi

[pallas]

Ciekawy wiersz.
Wszystko odchodzi i nigdy nie będzie takie samo. Choćby znów przyszło.
Żegnamy się z tym, ale pozostają chwile spędzone w tym czasie. Jedyne i unikatowe, których nic
nam nie zabierze.

nie chce pytać o miasto z tkanką betonową

Tak sztuczne miasto. Nie oznacza ono potęgi człowieka? Bardziej niebezpieczne niż sama natura.

Czekać, siadać, zwalniać i słuchać tak tego mało w dzisiejszym świecie wszyscy się gdzieś śpieszą.
Niektórzy jednak czekają i podziwiają naturę, muzykę, słowo pisane, a może innego człowieka.
Kto słucha może siebie usłyszy.

skarg ściszonych z pobliskich jagodzin

Ten fragment głęboki, wciąga. "Jagodzin" może to neologizm tak myślę. Godziny zależą od nas
jak je wykorzystamy. Złączeni jesteśmy z czasem i tego nie zmienimy.

Serdecznie pozdrawiam,
Tytan Pallas

[Leon Gutner]

Pewna bielska poetka kiedy przeczytała mi ten wiersz na głos stwierdziła - górna półka rymowanej
Uśmiechnąłem się tylko i powiedziałem - tak po czym śmialiśmy się oboje .

Z uznaniem L.G.

[Mirek]

więc słucham... skarg ściszonych z pobliskich jagodzin
że lipiec trwa tak krótko że właśnie odchodzi

coś się kończy dzień miesiąc lato ... czasem życie

fajnie się czytało lekko i obrazowo

[Alga]

Wspaniały, doskonale dobrany i wyważony stylistycznie, pod względem rymów i neologizmów.

Przeczytałam z przyjemnością

Pozdrawiam

[Tjereszkowa]

Udana próba uchwycenia chwili. Można rozumieć dwojako. Bo lipiec to pełnia lata, kiedy jeszcze dni długie, noce krótkie i pogoda piękna...

Do tego ten miesiąc to punkt kulminacyjny lata, potem już sierpień, powoli cichnący, jesienniejący. A jesień wiadomo - na każdego przyjdzie. Dobrze jest uchwycić chwilę. Piękny wiersz.

[kerim13]

Nastrojowy, refleksyjny z użyciem pięknych środków poetyckich. Dobrze się przekonać, że ten świat nie składa się z samych cyników z lubością uczestniczących w wyścigu szczurów. Pomódlmy się tak, jak w Twoim awatarze.

[Lucile]

powiedziano już tyle pięknych słów - przynależnych temu wierszowi
więc ode mnie tyko wielkie, potrójne

pozdrawiam
Lucile

[Liliana]

i tytuł, i treść świetne!

[coobus]

Leo. - I ja się zaśmiałem, razem z wami. Pozdrawiam Bielszczankę, piękną i wciąż lipcową

Kerim - ten mój awatar, niejedną wyobraźnię poprowadził w kierunku modlitwy, już miałem takie sygnały. A to tylko zadumanie, modlitwa ateisty. Ale przecież modlitwa jest modlitwą

Wiersz pisany był na zadany temat LIPIEC, zamieściłem go tu w ostatniej godzinie lipca, gdy naprawdę już odchodził. Temat przemijania zaczepia nas w nim instynktownie. Bo istnieje. Pod koniec sierpnia spadną pierwsze liście. Ale dalej mamy lato. Nie uderzam tu w smutną nutę, wyraziłem tylko żal, że odchodzi... Bo żal.

Dziękuję WSZYSTKIM za ciepłe przyjęcie wiersza