kołysanka dla Europy

[tabakiera]

śpij spokojnie Europo
kołysanką dla ciebie
zębów zgrzyt

w ustach zastygło błoto
z nóg powala pokotem
wiatru świst

niech cię mocno zamrozi
poleż cicho na lodzie
przez sto lat

przyjdzie książę ze wschodu
w szklanym zamku da buzi
wielki brat


Inspiracja:
Witkacy, "Pocałunek mongolskiego księcia w lodowej pustyni".

[alchemik]

To przepiękny wiersz, który nigdy mnie nie opuszcza.
Mam go w głowie i chyba zostanie tam już na zawsze.
A przecież to dotyczy tylko dobrej poezji.
Na pierwsze spojrzenie spokojna, melodyjna kołysanka.
Każde czytanie, jednak, odkrywa coraz głębsze tło.

W tle opisu, zimnego i wietrznego widzę obrazy.
Obrazy historii, które nasuwają mi się natrętnie.
Wielki brat ze wschodu, skostniała kultura Europy.
Błoto, ktore kojarzy mi sie z zasiekami i okopami
pierwszej oraz drugiej Wojny Światowej.

Prostota zapisu wiersza i oszczędność w budowie.
Dynamiczne rymy i urzekająca treść.
Pozornie bajkowa, kojarząca się z baśnią o śpiącej królewnie.
No i ten pocałunek mongolskiego księcia, takie memento zagrożenia ze wschodu.
A to zdrobnienie da buzi, tak cudownie uwalnia od patosu.

Dla mnie ten wiersz jest po prostu genialny.
Przeczytałem go jeszcze raz i znowu czuję dreszcze.

[tabakiera]

Trzeba przyznać, że Ty i jeszcze Sowa zatonęliście w nim.
To tekst dla konesera, bo sprawia wrażenie bardzo prostego, wręcz infantylnego.
Wiesz, że wstawiłam na Twoją wyraźną prośbę.
Nie powiem, miło czytać superlatywy, każdy ma w sobie odrobinę próżności.

Jestem niezmiernie wdzięczna za dogłębne czytanie.

[lczerwosz]

A dla mnie te rymy są do d...z przeproszeniem.
W pierwszej linijce mamy wydłużenie do 8 sylab. Gdybyś napisała po rosyjsku Jewropo, to by zgodził się rytm (7 nie 8 sylab).

Sam wiersz ciekawy od strony treści.
Łatwiej by mi było czytać, jako biały, ja bym to inaczej zwersyfikował:
Wiersz trzeba rzeczywiście zaśpiewać, wtedy łatwiej wypełnić pustki brzmieniowe, każdy wers jest za krótki, aż tak, że chciałoby się je po dwa czytać, ale wtedy za długi. Melodia? Chałupy wellcome to.
W mojej wersji lepiej się śpiewa, ale brak refrenu, same zwrotki kanta.

śpij spokojnie
Europo
kołysanką dla ciebie
będzie zębów zgrzyt

w ustach zastyga mi
błoto
z nóg powala pokotem
wschodniego wiatru świst

niech cię kurwa
przymrozi
poleż sobie na lodzie
sto najbliższych lat

przyjdzie książę
ze wschodu
w szklanym zamku da buzi
to nasz wielki brat


Owszem, zrobiłem delikatną zmianę treści. Już tak mam, nie miej proszę żalu.

[skaranie boskie]

Kiedyś też napisałem podobną kołysankę dla Europy, którą zatytułowałem "Modlitwa włóczęgi". Nie publikuję jej z powodów, dla jakich odradzałbym i Tobie, Tabakiero, publikację twojej. Skoro jednak opublikowałaś...
Moim zdaniem wiersz niskich lotów i nawet dodanie sławnego nazwiska w odautorskim komentarzu niewiele do niego wnosi.
Wstawiłaś to w "tradycyjnych formach rymowanych". Pomimo najszczerszych chęci, nie jestem w stanie zrozumieć dlaczego. Wszak tylko trzy wątłe rymy w tym tekście widać. A tradycji tam nawet za grosz.
Tym bardziej dziwi mnie że piszesz:

sprawia wrażenie bardzo prostego, wręcz infantylnego.

Z premedytacją zadaję kłam tym słowom!
On nie sprawia takiego wrażenia. On taki jest!
Pomimo, że - jak twierdzisz

To tekst dla konesera

Z tym ostatnim zresztą się zgadzam, różni bowiem bywają koneserzy.

[alchemik]

Nie zgadzam się i z Tobą, skaranie, z wyjaśnionych powyżej względów.

Uważam, że to wiersz, który mami pierwszym wrażeniem.

[alchemik]

Iczerwosz, fakt, że w Europie jest jest cztery sylaby, ale czytamy ją jak wyraz trzysylabowy.
To kwestia fonetyki w tym przypadku.
Czytamy Eł ro pa, a nie E u ro pa.

He he, ale ta wersja Doroty, czyta mi się o wiele lepiej.
Owszem,Leszku, rozbujaleś tę kołysankę, ale straciła na swej agresywności.
W tych chłodnych wersach zawarte jest piękno.
W tej kondensacji znaczeń z kolei, kunszt.
I nikt, mnie nie przekona, że jest inaczej.

[Patka]

Alchemiku - komentujemy teksty, a nie komentarze. Każdy ma prawo do swojej opinii, nawet gdy jest inna niż poprzedników.

[alchemik]

Sorry ja komentowałem tekst poprzez komentarze. Czasem tak robię, nie odchodząc od meritum czyli komentowania wiersza. Jest to całkowicie usprawiedliwioną reakcją.
To dyskusja o wierszu i tylko o wierszu. I oczywiście każdy ma prawo do swoich opinii.
Ja przedstawiam swoją.

[Patka]

No cóż, napisałeś tak kategorycznie, że się nie zgadzasz z komentarzem skarania, że musiałam zareagować.

Wiersz skomentuję później, teraz już jednak widzę, że i ode mnie pochwał nie będzie.
Na koniec - niech autorka nie będzie taka pewna siebie. Czytanie co niektórych wypowiedzi wywołuje jeden wielki niesmak. Nie będę cytować, o które zdanie mi chodzi, bo to łatwo wyłapać.