Wędrowniczka

[Malwina]

urodziła się ta miłość wczesną wiosną
upijała wonią fiołków i żonkili
wiatr przeganiał ją z chmurami po błękicie
biegła dysząc by nie stracić ani chwili

już okrzepła delikatnie wczesnym latem
kiedy zboże dojrzewało miało kłosy
gdy upały w kość dawały nie na żarty
ona kwitła grała w karty z ślepym losem

jesień była jej przyjazną powiernicą
przysiadała na ławeczce w pewnym parku
narzekała że już nie ma więcej siły
pora odejść na kraj świata koniec żartów

z utęsknieniem wyglądała śladów zimy
gdy odpocznie zakotwiczy przy kominku
lecz niestety coś zmieniło się w przyrodzie
i już siedzi siódmą jesień pijąc winko

[Leon Gutner]

Miłość pijana albo miłosna pijaczka .
Przyjemnie .

Z uszanowaniem L.G.

[eka]

Niech wędruje przez jesienie jak najdłużej. Lekko, zgrabnie, przemycasz poważne etapy.
Brawo.

[bartosia]

Przyjemnosc czytania. Lekko, lecz refleksji nie sposob uniknac.

Czyli z winkiem wyszlo jej na dobre.
Tylko nie wiem czy zyczyc dalszych lat siedzenia

[skaranie boskie]

Nie pierwszy raz okazuje się, że in vino veritas.
Jednak jest światełko w tunelu. Ona prawda - jak wino - nie musi być gorzka.

[Malwina]

Kupiłam wino, ze względu na ładny kształt butelki, będzie flakonem na jeden kwiatek, cóż z tego, jak nie mam korkociągu, stojąc marnuje się:)