Zmartwychwstałej Nusi

[EdwardSkwarcan]

pochowali cię kiedyś a ja uwierzyłem
straszyłem duchy nocą i płacząc jak dziecko
błądziłem po cmentarzu bo wieczna Janeczko
miłość mnie prowadziła by znaleźć mogiłę

pocieszając nocami nasze szczęście mitem
wielbiłem twą urodę zapatrzony w niebo
uczucie nie umarło przetrwa całą wieczność
dzisiaj do nieśmiertelnej wracam myśli listem

telepatia nie słała żadnej wiadomości
daremnie poszukiwał załamany „Odys”
kiedy w życiu pozostał trudny z czasem pościg
wracasz w rodzinne progi – czyżby cień tęsknoty

pragnę mieć o zachodzie namiastkę radości
marzę tylko o jednym – spojrzeć w twoje oczy

[eka]

Wzruszające wyznanie. Wspominasz tułaczkę Odysa, a mnie przypomniał się mit o Orfeuszu i Eurydyce.

[Ewa Włodek]

jest osobiste, więc godzi się pomilczeć...

z serdecznością, Ed
Ewa

[Leon Gutner]

Pomilczeć i poczytać .
Tęsknota po Edowemu .

Z przyjemnością L.G.

[em_]

Tęskno.. ale też z nadzieją
Pozdrawiam