Do sługi

[Henryk VIII]

Słuchaj! - usta otwarte mam jak w lędźwiach rany:
Daj lichtarze - o tutaj ! I przynieś urynał -
Przystaw go bliżej łoża, mój dzielny, mój szczwany,
Uważając na sztylet i na mój puginał.

Wierzaj, taka już dola parszywego sługi -
Musisz wietrzyć mą wolę i wolny ekskrement .
Nic nie wstrzyma diarrhoeae et emitto amo;
Wiatr chwiejący pałacem od cegły po cement.

Nic to, że jesteś poza wszelaką oponą
Snu i jawy - tyś sługą! - jak w lichy badylek
Pstryknę w ciebie i strzykniesz krwią z wyżgniętej jamy
Ciała - kogóż to dotknie? Ciebie - tylko tyle.

Czemu spuszczasz powieki tak sine i blade,
Jakby jadem muśnięte - jam po stokroć starszy:
Boski król, imperator i twój kat, i trwoga!
Kucam nad urynałem, buldog mój się marszczy…

Słuchaj! - myśli piekące mam jak w lędźwiach rany:
Daj lichtarze - o tutaj ! Zabierz ten urynał …
Teraz odejdź już wolny, mój dzielny, mój szczwany,
Uważając na sztylet i na mój puginał…

[skaranie boskie]

Abstrahując od formy, którą zapewne lepiej rzecz znający opiszą, ja pozwolę sobie odnieść się do treści. A ta zda się banalną, a przecież kryje w sobie ogromny ładunek emocjonalny. I nie mam tu na myśli władcy, który swój zrzuca, jak zbędny balast do urynału.
Ja widzę sługę. Widzę jego upodlenie, a zarazem wątpliwy zaszczyt wynoszenia.
Samo zaś słowo "wynoszenie" traktuj wedle woli, bo znaczeń ci ono ma bez liku.

[Henryk VIII]

Drogi Skaranie,
dzięki piękne za pochylenie się nad tym... w sumie żarcikiem. Masz rację - nikt przy zdrowych zmysłach nie skakałby z radości w podobnej sytuacji. A jednak w tamtych czasach było wielu innych, którzy mieli stokroć gorzej; właściwie to była większość i oni nie posiadali prawie żadnych praw, i przymierali głodem. Sługa na dworze królewskim to był wypasiony gość: miał mniej pcheł oraz innych insektów, przyzwoitą strawę, godziwe odzienie itp. A że mój bohater nie przepada za królem ( jako upodlony), jak słusznie zauważyłeś, to jasne - te jadem muśnięte powieki są z tego wszak powodu
Za dzisiejszą higienę proponuję toaścik
H8

[anastazja]

Komentarz dla Skaranka - wyjaśnił całą sprawę biednego sługi. akt, faktem, ze źle im nie było (bynajmniej niektórym). Jest takie powiedzenie: kto się wróblem wykluł kanarkiem nie zdechnie.
Henryku wiersz zacny.

[Liliana]

Świetnie napisane, Henryku. Dostojnie bardzo.

Pozdrawiam

[Leon Gutner]

Ktoś panem ktoś sługą - jak wieść niesie od lat .
Leona na chwilę przeniosłeś w inny wymiar czasowy i poczytuję to sobie za zaletę tego wiersza .
Zgrabna historia poprawnie zapisana z przesłaniem i wątkiem .

Z przyjemnością.

Ukłony L.G.