Drzwi i Małgorzata

[Piotr Zaleski]

Czas się wycofać, wejść do skorupy
drzwi zabezpieczyć słomą i gliną.
Wyrzucić z głowy natrętne muchy,
które jak myśli pod czaszką płyną.

W piecu chlebowym ogień rozpalić,
zakwas na żurek w kącie już kiśnie.
Na czas zimowy kapusta w balii,
a ja bezpieczny w samej bieliźnie.

Gdzieś na zapiecku moje dwa koty
futra pod włosy liżą namiętnie,
ja z kubkiem kawy, nic do roboty,
czuję się świetnie - wszystko zamknięte.

A jutro okna doszczelnię kitem,
żeby nie wiało mi po chałupie.
Ciepło utrzymam - wraz z rękopisem
spalę w kominku utwory głupie.

Lecz nagle - co to? Diabli zabrali
spokój. I łomot przerywa ciszę.
To Małgorzata z kopa w drzwi wali,
bo usłyszała o rękopisie.

Siedzę i piszę coś o Jezusie
bo ona nie chce latać na miotle…
Ktoś już powiedział „nie chcem, lecz muszem",
więc piszę powieść pod jej pantoflem.

[eka]

Biedny mistrz w bieliźnie, no i koty co pod włosy...
Pozdrawiam.

[Leon Gutner]

Tak wchodzą do domu Małgorzaty

Ciekawy pomysł i poprawnie zapisany wiersz .

Z ciekawością L.G.

[lczerwosz]

Ktoś już powiedział „nie chcem, lecz muszem",
więc piszę powieść pod jej pantoflem.

W tamtym przypadku był to mężczyzna, nazywano go "kapciowym"

[Henryk VIII]

Jest sympatycznie, ciut ironicznie - fragment:" Gdzieś na zapiecku moje dwa koty
futra pod włosy liżą namiętnie" - obrazowy; higieniczne koty/ czyścioszki sobie leżą, a czytelnik podgląda.


H8

[Malwina]

Szkoda,że nie posłałeś wiersz na konkurs, pewnie bym zagłosowała na niego

[Piotr Zaleski]

Szkoda,że nie posłałeś wiersz na konkurs, pewnie bym zagłosowała na niego

wysłałem, tylko opublikowałem za wcześnie. pomyślę nad innym