Aniołki

[Malwina]

Siedzi sobie aniołek
okrąglutki grubasek,
golusieńki jak święty
i spod oka się patrzy

na drugiego aniołka,
co gra właśnie na trąbce
i zmęczony jest bardzo,
wszak zajęcie nużące.

Ale nocą, gdy kościół
cały jest już uśpiony,
schodzą dziarsko z ołtarzy,
biją Panu pokłony.

Pobrykają, potańczą,
jak dzieciaki niesforne,
a nad ranem wracają
i znów stoją spokojnie.

Skąd wiem o tym, doprawdy,
obserwuję dokładnie
i zbyt często się martwię,
jeszcze któryś mi spadnie.

Poobija kolanka
i nadszarpnie skrzydełka,
szkoda buźki pulchniutkiej
i koszulki jak mgiełka.

Wiem ja dobrze, gdy Jezus
spocznie w żłóbku na sianie,
wszystkie sfruną do Niego,
będzie nocne czuwanie.

[Leon Gutner]

Nie sposób nie lubić tak tkliwej poetyki .
Brzmi bowiem jak żart w którym nie jest najważniejszy śmieszny finał ale wartość dydaktyczna dowcipu .
Dlatego Leon nieustanie z przyjemnością u Mal gości .

Z uszanowaniem L.G.

[tabakiera]

Lekko, łatwo i przyjemnie.
Wg mnie to jest właśnie poezja dla dzieci - rytmiczna, zabawna, obrazowa, a nie jakieś moralizowanie na siłę.
Ten w sam raz jako narzędzie dla katechetów w okresie świątecznym.
Na końcu pierwszego wersu zdecydowanie brak przecinka.

[Nicol]

Zgrabniutko