Błędnica

[misza]

W szorstkiej trawie ciemniały strużki brudnej wody,
drobne żyłki krwiobiegu parujących trzewi
torfowisk. Przez gęstwinę obumarłych łodyg
nawet światło południa nie mogło się przebić.

Ludzki cień się przesuwał, lekkim krokiem stąpał
po kępach i kolczastych krzewach dzikich malin,
kiedy w dusznym upale śniła nieprzytomna
olszyna, a znużeni wędrowcy też spali.

Obudzą się przed zmierzchem, ale nie odnajdą
krętej ścieżki do domu schowanej wśród liści.
Zostaną więc w tym lesie, kiedy nocą parną
przyjdzie do nich zwodnica i wszystkim się przyśni.

Opowie im dlaczego umarła za wcześnie
i w odludnym ustroniu została na zawsze.
Potem pójdzie do wioski pogrążonej we śnie,
by w czarne oczy okien, aż do rana patrzeć.

[eka]

Prawdziwa liryczna uczta.
Panna Zwodnica - Błędnica na parujących mgłą bagiennych torfowiskach i jej historia. Kusząca, przynosząca śmierć gubionym wędrowcom.
Co za klimat, obrazowanie... znam takie torfowiska, ostatnio znalazłam na brzegu wodnego oczka szkielet potężnego łosia.
Bałam się Zwodnicy i poroże zostawiłam.

Ostatnia scena budzi litość i niepokój.
Mistrzu...

[Leon Gutner]

Życzyłbym bym sobie abyś pisał tak już na zawsze
I wydaje mi się że owo życzenie to najlepszy komentarz do tego co mnie spotkało przy czytaniu wiersza

Z uszanowaniem L.G.

[misza]

Przyznaję, że ten wiersz darzę sympatią,
Rzadko tak się odnoszę do swoich.
Chyba ze względu na okoliczności,
w jakich go napisałem.

Serdecznie Wam dziękuję
i pozdrawiam

[coobus]

Poznałem nowe słowo. Błędnica - w wierzeniach ludowych zjawa mamiąca ludzi zwłaszcza uwodząca podróżnych ... Od razu moja wyobraźnia podpowiedziała mi Miszę z wędką, nad swoim ukochanym jeziorem. Jeździ tam, by dać się omamić, jeśli trafi się taka okazja.
Pięknie prowadzony wiersz, któremu dałem się uwieść i omamić

[misza]

Doczekamy.
Ty - pachnącego słońcem i lipami lipca.
Ja - lipcowej błędnicy.
Byle do wiosny!

[Nicol]

No i poprowadził ... w moczary i paszcze szelestów przycupniętych w bagniskach

[misza]

Swojskie te nasze błędnice i moczary, Nicol
Pozdrawiam

[skaranie boskie]

Ponuro się trochę zrobiło, mrocznie, a przecież swojsko i jakoś tak przyjaźnie.
Wiersz utrzymany w romantycznej konwencji, czyli w czymś, co małpy lubią najbardziej.

[misza]

Ale tylko Fioletowe Małpy