Słuchaj, tu mówią drzwi

[bartosia]

Słuchaj, tu mówią drzwi

Zanim wyjmą nas z odrzwi, wyniosą na cmentarz
nieuchronnej zagłady – trzask echo pokrwawi,
nim skry-dans odtańczymy pod chmurną powieką;
otworzymy się śpiewem, skrzypnięciem zbutwiałym.
Ostatni świeży oddech druga strona złapie
przed drogą wśród rzężących, co idą przed nami.

Kiedy w dżdżu opadniemy dymu destylatem,
nasz duch strawą zasili nowe drzewostany.

[eka]

Och Autorko... wbiłaś mnie, kiedy po raz pierwszy czytałam, w taki stan ducha, w tak potężne katharsis, że długo nie mogłam wrócić do rzeczywistości.

Niezwykła moc monologu drzwi naszego życia.
Taka akceptowalna każdą komórką prawda.
Dzięki za ten wiersz.

[Leon Gutner]

Ciekawy pomysł .

Z uszanowaniem L.G.

[coobus]

Bardzo podobają mi się Twoje ostatnie wiersze, Biedroneczko. czekam na kolejne

[bartosia]

Eka, Leon, Cooby - dziekuje

[eka]

Wracam i wracam... wyszedł Ci ten wiersz niesamowicie.

[bartosia]

Wracam i wracam... wyszedł Ci ten wiersz niesamowicie.

eka Przyznam, ze ostateczny ksztalt wiersza, to efekt pracy "zespołowej" opartej na moim szkicu

[lczerwosz]

Chciałem zapytać, czy drzwi będą miały klamkę, z tej wewnętrznej strony, od dołu. Taka głupia myśl, bo pomyślałem, że czasem zamykamy drzwi z trzaskiem, nie myśląc o powrocie, a jednak warto, aby ta klamka nie wypadła. Albo ktoś z satysfakcją przekręci klucz.

[Nicol]

No i wszystko jasne
))

[bartosia]

Chciałem zapytać, czy drzwi będą miały klamkę, z tej wewnętrznej strony, od dołu. Taka głupia myśl, bo pomyślałem, że czasem zamykamy drzwi z trzaskiem, nie myśląc o powrocie, a jednak warto, aby ta klamka nie wypadła. Albo ktoś z satysfakcją przekręci klucz.

Leszku, jak kazde drzwi i te mialy klamke (rowniez czesc zawiasow). Nie skupilam sie na jej losach.
Gdybym rozwinela wiersz, moze zostalaby wraz z siostrzycami przetopione na odlew do wyrobu n.p. popiersia...(moze) trwalszego, niz te niektore, znane mi z nowszej historii. Kto wie...