Leśne dziewczęta

[misza]

Dziewczęta z leśnych osad podczas letniej pełni,
fruwają całkiem nagie na skrzydlatych knurach,
a wplecione we włosy kwiaty polnych maków,

sieją urok miłosny w sposób tak bezczelny,
że księżyc od sromoty czerwony jak burak
żałuje, iż tej nocy wcześniej spacer zaczął.

Dziewczyny ze wsi w lesie znają wszystkie zioła
i potrafią je nazwać prawdziwym imieniem
albo licho wywabić schowane pod progiem.

Ale wolą sny chłopców do siebie przywołać
jak psy i na ich grzbietach na łąkę się przenieść,
żeby we krwi kochanków niecić dziwny ogień.

Bo one są już takie, pachnące piołunem,
że na bożym poletku krótko sieją rutę,
gdy w młodzieńczych ramionach w sianie się położą

i wyszepczą zaklęcie, które każda umie,
żeby na krótką chwilę daleko stąd uciec,
chociaż ciągle śnić będą pod magiczną brzozą.

[Leon Gutner]

Tak - myślę że dzięki twoim wierszom można stąd uciec daleko.
Taka ich moc .
Takież to dzieło absolutnie absorbująca treść pobudzająca wyobraźnię w komplecie z formą i świetnym zapisem

Jesteś mistrzem Miszko w takiej konwencji .

Z uznaniem L.G.

[misza]

A wszystko przez księżyca pełnię
i zapowiedzi ciepłej wiosny...

[Enbers]

Oh, też popłynąłem, czytając to... w te ciepłe dni,,, pełne słońca i kobiet...

[misza]

A noce? A parne i ciepłe noce?!

[skaranie boskie]

fruwają całkiem nagie na skrzydlatych knurach

Zazdroszczę knurom i to wcale nie skrzydeł.
Zaleciało Bułhakowem...
Właściwie, to nie tylko w cytacie.
Cały wiersz utrzymałeś w erotyczno-diabelskiej tonacji.
Trochę się zacząłem gubić w ostatnim zdaniu, które - ciągnąc się aż przez dwie zwrotki - zaczęło tracić sens. Znaczy, tylko zaczęło, bo nie dałem mu skończyć, powtarzając czytanie.
Za leśne dziewczyny tedy i za szczęśliwców skrzydlatych...

[misza]

Za piękne leśne knury!...Tfu!!...Dziewczyny!