Aeternitas

[alchemik]

Gdy ćma liźnięta jęzorem z ogniska,
rozwija w locie skrzydła płomieniste,
strojniejsza w swoim gwiezdnym rajdzie bywa,
niż pyszny motyl, który w kwieciach pływa.

Na cóż im gloria przemieniona w błoto?
Obydwa, przecież, żyją tylko chwilkę.
Nie to, co okaz, chroniony gablotą.
Wieczny, przepiękny, choć przekłuty szpilką.

[Leon Gutner]

Cóż nie da się ukryć .
Oczywiste w zasadzie i z morałem - dalekie od moich klimatów a jednak z ciekawością .

Ukłony L.G.

[tabakiera]

Przekornie, wszak ten okaz piękny, ale bez życia. Chwycony bezdusznie i jeszcze przykuty szpilką na wieki.
Ćma przeżywa cudną, ostatnią chwilę, przynajmniej zginie na własne życzenie (lub przez głupotę), a jej skrzydła roziskrzą się przed spopieleniem.

Najlepiej być motylem i ukryć się w jakimś kwiecie przed łowcami piękności.
Jednak życie i tak krótkie i może przede wszystkim o krótkość istnienia chodzi w tym wierszu.
Bez względu na statut i powab - każdy ma swój, ściśle policzony czas.

Pozdrawiam.