modlitwa 2

[nienażarty]

paciorkami różańca wciąż szukam w kromce razowego chleba
a nadzieja nie pozwala upaść więc z pokorą błagam - przebacz

z czystym sercem zaczynam od nowa każdy dzień wskrzeszam modlitwą
ciche prośby skrywam w jutrzni słowach o miłosierdzie i litość

swoje braki i niedoskonałość oczu ciała pożądanie
zwoje myśli niepoukładanych w ofierze pragnę Ci zanieść

i brak wiary w Twoje zmartwychwstanie pychę serca zatwardziałość
choć wiedziałem od zawsze że jesteś wciąż świadectw mi było mało

tajemnice chcę zwierzyć najskrytsze lecz Ty wszystkie znasz doskonale
okaż łaskę jednej z ziemskich istot wad więcej u niej niż zalet

nie śmiem Ciebie nawet o nic prosić sam wiesz czego potrzebuję
tylko ześlij łask tyle co grosik bym do końca mógł krzyż unieść

[Leon Gutner]

Wyznanie wiary w przedziwnej formie .
I jedno i drugie Leo zastał i odczytał całkiem miło .

Z ukłonami L.G.

[Henryk VIII]

Wiersz piękny! Brak mi tu wielkich liter oraz interpunkcji - proponuję rozważyć i jednak dać do tomiku, jak kiedyś będziesz drukować, w klasycznej formie . To się należy modlitwie...
h8

[nienażarty]

Leon Gutner

powaliłeś "przedziwną formą"

pozdrawiam

Henryk VIII

h8 - trafiony i wcale nie pudło
długo myślałem czy zaopatrzyć tekst w interpunkcję i duże litery i doszedłem do wniosku, że bym go "zamknął".
Dla ludzi których kontakt z Nim nie ogranicza się tylko do "oj czego nasza" pozwala różnie czytać i interpretować - ale może mi się tak wydaje:))
pozdrawiam

[Mms]

Witaj!
Wiersz napisałeś szczerze, z pokorą. Jest mi bliski.
Przeczytałam i dziękuję.

Pozdrawiam
Małgosia

[nienażarty]

Dziękuję