Gdzie moje miejsce

[Ewa Włodek]

pozbieram z prochu te moje klejnoty,
których nie skruszył ciężar słów, co ranią,
jak złe kamienie, wściekłe grudy błota

później przed wami położę je wszystkie,
niechże już tutaj na zawsze zostaną,
mnie - obcą - od was oddzielą urwiskiem

[e_14scie]

ukłon Ewuś za wiersz
i nie pytaj czemu

[Arti]

których nie skruszył ciężar słów, co ranią

może: skruszy (bez ł) chyba lepiej

dobry wiersz
klejnoty oczywiście kojarzę nie tak jak trzeba...
ale to tylko ja

Pozdr.

[misza]

A jeden z tych klejnotów, to ten wiersz, Ewo

[skaranie boskie]

Dobry wiersz Ewo.
I temat dobry, prawdziwy.
Chyba dużo możemy z tego zrozumieć.

Chyba też bym to "ł" wyrzucił.

Pozdrawiam

[Ewa Włodek]

ooo, Ewo, chyba się domyślam, dlaczego...


myślę, Pawle, że jednak kojarzysz te klejnoty, jak trzeba...A to "ł" - to zaakcentowanie wydarzenia, które miało miejsce, więc czas przeszły wydał się jak raz w porządku...Ale dla dobra wiersza - może i warto zmienić...



oj, gdybyż to tak było, Miszo...


to się cieszę, Skaranie, że nie jest zbyt hermetyczny...


Pięknie dziękuje moim Miłym Gościom, że zechcieli wstąpić, poczytać, a za dobre słowa - to przepięknie dziękuję...
I mnóstwo serdeczności dołączam...
Ewa

[Mirek]

mnie tylko pozostaje bić brawo i
podziękować za wiersz

[Gorzki Dziad]

Rany i klejnoty to chyba Twoje ulubione poetyckie detale. Po tym cie jakby rozpoznalem. Witaj u nas.

[Leon Gutner]

Ewa tutaj . Ze swoimi minimalistycznymi formami które przepełniają Leona niczym epopeje .
Jak dobrze ze zawitałaś .
Udowodnisz i tutaj ze nie ilość a jakość .
Leon się cieszy .- ))

Pozdrawiam L.G.

[Mariusz]

Bardzo dobra miniatura..nie znajduję usterek:)..pozdrawiam:)