pies

[jabberwocky]

Może mnie kiedyś przygarnie
bosy włóczęga boży,
napoi mnie i nakarmi,
opatrzy ślad po obroży.

Błąkam się po bezdrożach,
ludzi unikam jak mogę.
Liczę, że łaska boża
właściwą wskaże mi drogę.

Ludzi darzyłem przyjaźnią
więc mnie spętali łańcuchem,
bo psy swobodne ich drażnią.
Najbardziej, te wolne duchem.

[Koleś]

Trochę to ckliwe i naiwne. Nie ruszyła mnie ta opowieść sponiewieranego psa.
W trzeciej strofie brakuje przecinków. Dam Ci dwa i wstaw je w odpowiednie miejsce: ,,

Nie, żeby to był zły wiersz, broń Boże, tylko taki nijaki, bez emocji, chociaż akurat tych, w takim temacie, nie powinno brakować. A jednak przechodzi się obok tego tekstu obojętnie. Podobnie jak obok bezpańskich psów, ale nie jestem pewien czy forma miała na celu takie właśnie skojarzenia.
Bardzo średnio i w sumie, nijako.
Pozdrawiam.

[skaranie boskie]

Mnie zastanowił.
Nie jestem do końca pewien ile w nim o psie, a ile jakiejś peelowskiej wiwisekcji, jednak tylko autor może wiedzieć, co miał na myśli. Uwiera mnie namiar bożych odniesień. Myślę, że dwukrotne użycie tego określenia zubaża wiersz, zamiast go bogacić. Nie chcę powiedzieć "ubogacić", bo to nie moja dialektyka, acz tu chyba adekwatna.

[Leon Gutner]

Może to i ckliwe, ale z pewnością temat wart uwagi i podałeś go Jabb po swojemu .

Leo z przyjemnością .

Ukłony L.G.

[Henryk VIII]

Witam,
ja powiem tak: wiersz mądry i ważny. Z jednej strony jest historia psa, który ( Bogu dziękować!) wymknął się złemu panu - za cenę psiej samotności i psiej niedoli/ nędzy. (Jako przyjaciel zwierząt bardzo się z tego cieszę). Ale istotna jest 3 zwrotka, bo tam się okazuje, że tekst ma dno podwójne: "Ludzi darzyłem przyjaźnią
więc mnie spętali łańcuchem,
bo psy swobodne ich drażnią.
Najbardziej, te wolne duchem." - tu już mamy przekroczenie przestrzeni świata zwierząt i odniesienie do świata ludzi. Mnie się bardzo podoba, dlatego ode mnie
h8

[tea]

KOLEŚ - a przechodzisz obok bezpańskich psów obojętnie? To ja Ci współczuję. Już masz u mnie krechę.

[Enbers]

Ckliwość może i jest określeniem pejoratywnym, ale czasami jest potrzebna.

Mnie się ciepło zrobiło na czymś, co kiedyś nazywałem serduszkiem, mimo tej całej ckliwości.